Ég var alinn upp í grennd við Melavöllinn, hann var eitt aðal leiksvæðið þegar ég var strákur. Oft var maður að þvælast þar í æsku, príla yfir girðingar eða undir þær, safna flöskum eða fylgjast með íþróttamönnum við æfingar.

Svo voru þar kappleikir og mót – maður borgaði sig kannski ekki alltaf inn, því það var frekar auðvelt að svindla sér inn á Melavöllinn. Maður þekkti alla verðina í sjón – þetta voru yfirleitt eldri menn sem báru þartilgerð kaskeiti – og kunni að forðast þá.

En ég sá þarna fótboltaleiki í öllum veðrum – ég man eftir að hafa séð Gunnar Felixson KR-ing skora beint úr hornspyrnu eða kannski fauk boltinn bara í markið. Ég man lika eftir leik milli Akraness og Vals þar sem allt var á kafi í snjó.

Svo voru haldin frjálsíþróttamót og þar voru ýmsar kempur. Ég fylgdist með, strákstauli, þegar Guðmundur Hermannsson setti ótrúlegt Íslandsmet í kúluvarpi – kastaði miklu lengra en Huseby sem áður hafði verið fremstur kúluvarpara.

Stundum á vetrum var Melavöllurinn sprautaður með vatni til að búa til skautasvell – þar var oft fullt af börnum – en syðst á vallarsvæðinu var líka aðstaða til að leika íshokkí.

Ég verð dálítð meyr af þessum minningum – og ég hlakka til að sjá mynd sem Kári Schram hefur gert um Melavöllinn. Hún nefnist Blikkið og verður frumsýnd nú um helgina.

Nafnið á myndinni er skemmtilegt. Það er sagt að KR-ingar hafi gjarnan hrópað „blikkið, blikkið“ þegar stutt var eftir af leikjum þar sem þeir voru yfir.

Þetta þýddi að spyrna skyldi boltanum fast yfir girðinguna á vellinum og helst alla leið út að Háskóla til að tefja leikinn. Á þeim tíma voru menn ekki að nota meira en einn bolta.

Ungir og áhugasamir áhorfendur við girðinguna á Melavellinum.