Það sem er að koma út úr Landsdómsvitnisburðinum er líkt og maður sem missir stjórn á lífi sínu vegna óreiðu.
Að lokum fer hann þrot og tómar rústir í kringum hann.
En hann þybbast við og vill helst ekki kannast við neitt.
Eins og Guðmundur Ólafsson orðar það. Það eru bara tvö svör sem fást:
„Ég vissi ekki. Ég gat ekki.“
