Án Sjálfstæðisflokksins stefnir í upplausn segir Bjarni Benediktsson í ræðu á flokksstjórnarfundi Sjálfstæðisflokksins.

En við erum reyndar í langvinnu upplausnarástandi, ef marka má vitnisburði fyrir Landsdómi hófst það fyrst á öldinni og hefur tekið á sig ýmsar myndir síðan – meðal annars bankahruns. Ein megin niðurstaða réttarhaldsins virðist vera sú að stjórnvöld í landinu hafi algjörlega misst tökin á margra ára tímabili.

Vandi stjórnmálanna er að slá þann tón að upplausninni fari að ljúka. Það er ekki auðvelt verkefni þegar traustið á Alþingi er 10 prósent og þegar stefnir í þingkosningar þar sem ný framboð munu sækja hart að þeim sem fyrir eru. Margir þingmenn þurfa að óttast um sætin sín – næsti vetur getur orðið fullur af – upplausn.

Styrmir Gunnarsson telur að fylgi Sjálfstæðisflokksins sé ekki nægt til að skila honum kosningasigri eins og þeir voru hér áður fyrr eftir tíma vinstri stjórna. Styrmir hefur mikið talað um að flokkurinn sé of handgenginn sérhagsmunum. Hann veltir líka fyrir sér hvort nokkur vilji vinna með Sjálfstæðisflokknum. Líklegasti möguleikinn eftir næstu kosningar er samt stjórn Sjálfstæðisflokks með Framsókn – þó gætu flokkarnir þurft eitthvert þriðja afl með sér.

Skilaboðin af flokkstjórnarfundinum eru annars nokkuð eindregin: ekkert ESB, krónan áfram, ekki hrófla við kvótakerfinu, meiri stóriðja, það er mælt með aðgerðum fyrir skuldug heimili, en í raun er fremur óljóst hvað það ætti að vera. Lilja Mósesdóttir, sem sækir fast að gömlu flokkunum, er sett í flokk með „lukkuriddurum“.