Ég fór að velta því fyrir mér um daginn, þegar ég las um tengdaföður Assads Sýrlandsforseta, hvers konar lýður væri saman safnaður í London.

Tengdafaðirinn er virðulegur hjartalæknir við Harley Street, en meðfram því er hann að ráðleggja einræðisherranum tengdasyni sínum um morð og annað.

Maður hefur svosem oft pælt í þessu áður þegar maður fer um London – hvernig hún tekur á móti illa fengnu fé og eigendum þess úr öllum heimshornum.

Mönnum sem hafa sölsað undir sig auðlegð heilla þjóða: Spilltum Afríkuleiðtogum, ólígörkum frá Rússlandi, olíufurstum frá Arabíu. Nú er meira að segja sagt að peningar frá Grikklandi flæði um Lundúnir – þetta er fé sem grískir auðkýfingar hafa flutt úr landi.

Marina Hyde skrifar hörkugrein um þetta í Guardian. Hún veltir fyrir sér borg sem hvað eftir annað þarf að velja á mili þess hvor eigi að vera borgarstjóri, Boris Johnson eða Ken Livingstone – borg þar sem slíkir stórlaxar fagna alþjóðlegum ruslaralýð (global scumbags).

Breska stjórnin lætur gott heita – City stendur í ágætum blóma á meðan. Þetta er það sem er eftir af heimsveldinu. Marina Hyde segir að þetta hafi byrjað á tíma Thatcher en færst enn í aukana undir Tony Blair sem sá ekki sólina fyrir milljarðamæringum.