Erland Josephson var þannig leikari að ef maður sá hann einu sinni var andlitið hans eins og greipt í vitund manns.

Maður man aðallega eftir honum í myndum Bergmans, Senum úr hjónabandi og Fanný og Alexander, en hann lék líka hjá Tarkovskí, í Nostalgíu og Fórninni – og hjá Angelopoulos.

Þetta var stórkoslega gáfaður og mikilhæfur listamaður. Hann skrifaði sögur og ljóð, var sviðsleikari og leikhússtjóri í Dramaten, sem er þjóðleikhús Svía.

Hann varð ekki frægur kvikmyndaleikari fyrr en hann var orðinn vel fullorðinn maður, andlitið var alltaf rúnum rist – það mundi enginn hvernig hann leit út þegar hann var ungur. Ásjónan tjáir djúpa hugsun, reynslu og depurð – og það var kannski þess vegna að hann hentaði þessum miklu kvikmyndaskáldum.

Erland Josephsson í hlutverki Ísaks í Fanný og Alexander.