Ég get ekki sagst hafa verið sérlegur aðdáandi Whitney Huston.
En hún stóð upp úr á sínum tíma – hún virkaði fullkomin.
Fullkomlega fögur, með fullkominn feril – með söngrödd sem vakti aðdáun.
Mér hefur alltaf fundist það nöturlegt að þessi kona hafi orðið fíkniefnum að bráð. Manni finnst eins og hún hefði átt að vera óhult í fullkomleika sínum.
En svo var ekki – fíkniefnin rændu hana öllu, fegurðinni, sönggáfunni, ferlinum, lífinu.
