Það er hægt að færa mörg góð rök fyrir því að Ísland gangi ekki í Evrópusambandið.
Og á þeim tímum sem við lifum er nánast öruggt að aðildarumsókn verður ekki samþykkt. Eins og ég hef áður sagt eru aðildarviðræðurnar nánast orðin akademísk æfing.
En sums staðar brýst andúðin á Evrópusambandinu á nokkuð ofsafenginn hátt.
Eins og til dæmis þegar Styrmir Gunnarsson ávítar Árna Þór Sigurðsson, þingmann VG, fyrir að segjast vona að evran komist „í gegnum þennan brimskafl“. Styrmir spyr hvort það sé hugsjón VG að evran bjargist?
En Árni vonar semsagt að evran hrynji ekki.
Það er nokkuð skiljanlegt. Hrun evrunnar gæti leitt mjög alvarlega kreppu yfir Evrópu og jafnvel heimsbyggðina. Við Íslendingar færum ekki varhluta af því. Markaður fyrir útflutningsvörur okkar myndi skreppa saman.
Er það þá hugsjón Styrmis og samherja hans að evran hrynji?
