Stjórnmálamenn bíða eftir því að styrkjahneykslið blási yfir. Að það gleymist í hafsjó annarra frétta. Það gerist sjálfsagt með tíð og tíma. En það er ekki komið að því, og það er ljóst að þeir pólitíkusar sem þáðu hæstu styrkina eru mjög laskaðir. Tvær greinar sem birtast í dag taka á þessu. Og það vekur athygli að ádeilan kemur innan úr flokkunum sem eiga í hlut. Höfundur þeirrar fyrri er útvarpsmaðurinn Hjálmar Sveinsson, sem nú er kominn í framboð fyrir Samfylkinguna hér í Reykjavik. Hann segir meðal annars:
„Íslenskt samfélag breyttist á örfáum árum í styrkjaþjóðfélag. All í einu var ekkert hægt að gera nema að fá styrki frá Landsbankum eða Baugi. Allt í einu áttum við allt undir velvilja örfárra manna. Það var eins og enginn gæti gengið uppréttur lengur nema að fá styrk frá til dæmis Björgólfi. Þjóðleikhúsið þurfti slíka styrki til að halda áfram að starfa, Listasafn Íslands, Ríkisútvarpið, Frjálsir leikhópar, Morgunblaðið, Kling og Bank-myndlistarhópurinn, ekkjur austur í sveitum, bókútgáfa róttækra ungskálda Nýhil og stjórnmálamenn. All í einu var ekki hægt að vera stjórnmálamaður nema að fá milljónir frá Landsbankanum og FL-Group.
Á tímabili virtust nánast allir þokkalega sáttir við þetta. Það voru ekki gerðar neinar alvarlegar athugasemdir við styrkjapólitíkina í menningargeiranum. Mig minnir að henni hafi verið fagnað. Það var heldur ekki mjög hávær umræða um það meðal almennra kjósenda að það væri stórkostlegt áhyggjuefni hvað flokkar og frambjóðendur eyddu miklu í prófkjör og kosningar. Mig minnir að meiningar hafi fyrst og fremst verið deildar um hver ætti flottustu auglýsingarnar.
Þessir tímar eru vonandi liðnir. Það er samt áhugavert að skoða styrkina svolítið og pólitíkina á bak við þá. Fáeinar spurningar hljóta að vakna. Til að mynda þessi: Afhverju veitti Landsbanki ekki öllum frambjóðendum, sem sóttu um styrk til hans, sömu hóflegu styrkupphæðina? Hefði það ekki verið eðlilegri styrkjapólitík? Afhverju styrkti Landsbankinn Steinunni Valdísi þrjár og hálfa milljón árið 2006, en Valgerði Bjarnadóttur um tvöhundruð þúsund? Getur verið að það hafi skipt máli að Steinunn Valdís hafði verið borgarstjóri og var áreiðanlega talin leiðtogaefni í flokknum? Og hvernig datt Seinunni Valdísi að sækjast eftir svo miklum peningum frá bankanum, verandi félagi í Jafnaðarmannflokki sem vildi setja lög um styrki til flokka og frambjóðenda?“
— — —
Seinni greinin fjallar um Guðlaug Þór Þórðarson og birtist í Viðskiptablaðinu í dag. Höfundurinn er nafnlaus penni sem kallar sig Tý og hefur skrifað í blaðið í gegnum árin – það má nefna að Viðskiptablaðið er í eigu gallharðra stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins:
