Magnús Geir Eyjólfsson, stjórnmálafræðingur og blaðamaður, skrifar mjög umhugsunarverðan pistil á Pressuna undir yfirskriftinni Ár til einskis. Greinina þarf að lesa í heild sinni, meðal annars það sem Magnús segir um þingheim,  en hérna er niðurlag hennar:

— — —

„Sem færir mig að næsta atriði sem er viðhorfið gagnvart umheiminum. Nú virðist það vera orðin viðtekin skoðun að hrunið sé eitthvað sem Ísland lenti í vegna óbilgirni annarra þjóða. Hver einasti vottur af sjálfskoðun, sem var svo ríkjandi í upphafi árs, er með öllu horfinn. Nú er útlendingum blótað og heimtað blóð útrásarvíkinga, en það virðist enginn tilbúinn að skoða rækilega hvað fór raunverulega úrskeðis hér á Íslandi.

Icesave málið hefur þar ekki hjálpað. Það var illa haldið á því máli, bæði af hendi stjórnar og stjórnarandstöðu. Sjálfur skipti ég ítrekað um skoðun, því ég óttast bæði afleiðingarnar á því hvað gerist ef við borgum, sem og ef við borgum ekki. Tíminn einn mun leiða það í ljós en ég, ásamt þorra landsmanna þori ég að fullyrða, er fyrst og fremst feginn að þetta mál skuli vera búið. Ég held þó að við höfum valið réttu leiðina.

Það er vonandi að þingmenn noti áramótin til að íhuga rækilega hvað þeir geta gert til að gera Ísland bærilegt á ný. Skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis verður vonandi til þess að hér fari fram almennileg hreinsun. Það, ásamt holskeflu mála sem eru væntanleg frá sérstökum saksóknara, er að mínu mati síðasta haldreipi þjóðarinnar sem þráir uppgjör við fortíðina. Staðreyndin er sú að ástandið er ekki jafnslæmt og við óttuðumst í fyrstu. En á meðan þetta uppgjör hefur ekki farið fram, kemst þessi þjóð aldrei úr sporunum. Að sleppa því væri eins og að gefa íbúfen við heilaæxli.“