Þetta hefur Fréttablaðið eftir Guðnýju Hjaltadóttur, lögfræðingi Félags atvinnurekenda. „Oft er um að ræða fyrirtæki með gamlar kennitölur og í einhverjum tilvikum hafa verið búnar til heimasíður og síður á samfélagsmiðlum þannig að fyrirtækið lítur út fyrir að vera með virka starfsemi. Umsóknir virðast koma frá starfsmanni þess fyrirtækis sem er í einhverjum tilvikum skráður framkvæmdastjóri eða eigandi. Vörur eru sóttar til fyrirtækja af aðilum á vegum umsóknarfyrirtækis en þegar kemur að skuldadögum eru reikningar ekki greiddir,“ er haft eftir Guðnýju.
Hún sagði að þá geti málin litið út eins og um vanskil vegna ógjaldfærni sé að ræða en þegar málin séu skoðuð betur komi í ljós að fyrirtækin séu með litla sem enga veltu, enga starfsemi og netföngin séu tilbúningur. Síðan komi í ljós að fyrirtækið hafi tekið út vörur hjá tugum fyrirtækja án þess að greiða fyrir þær.
Þetta er að hennar sögn brot gegn fjársvikaákvæði hegningarlaganna því blekkingum sé beitt til að hafa fjármuni af öðrum.
„Öfugt við net- og tölvupóstssvindl, sem hefur kannski verið mest áberandi að undanförnu, þá er þetta ekki tæknivædd svikaleið heldur er verið að misnota það traust í viðskiptalífi í litlu landi, sem hefur valdið því að það hefur verið tiltölulega auðvelt að fá heimild til reikningsviðskipta,“ sagði hún.
Hún sagði að erfitt geti reynst að hafa hendur í hári glæpamannanna því oft notist þeir við tilbúin nöfn og sönnunarbyrðin verði oft snúin. Oft sé það ungt fólk sem sækir vörunar en það telji sig vera í vinnu.
Hún sagði að ekki sé nóg að horfa á jákvætt lánshæfismat gamalla kennitalna ef forðast eigi að verða fyrir barðinu á svikum af þessu tagi. Kanna þurfi hvort fyrirtækið sé með einhver umsvif samkvæmt ársreikningum. Hún sagði ráðlegt að krefjast framvísunar persónuskilríkja þegar vörur eru sóttar og jafnvel krefjast staðgreiðslu við fyrstu kaup.
