Karl Hrannar Sigurðsson, ráðgjafi á sviði persónuverndar, hefur áhyggjur af þjónustunýjung sem tryggingafélagið VÍS býður upp á. Nýjungin felur í sér, að mati Karls, að viðskiptavinir fórna hluta af friðhelgi sinni í skiptum fyrir betri þjónustu og betri kjör. Þeir sem haga sér vel í umferðinni greiða lægra gjald fyrir tryggingar. Karl ritar grein um þetta á Vísir.is og upphaf hennar er svohljóðandi:
„Síðasta föstudag birtist frétt á Vísi um nýjung sem tryggingafélagið VÍS hyggst setja á markað um næstu áramót. Nýjungin er kubbur sem settur er í bíla og er þeim eiginleikum búinn að geta fylgst með akstri bílstjóra, meðal annars hvort þeir keyri of hratt eða séu í símanum undir stýri. Þær upplýsingar sem verða til mun VÍS svo nota til að bjóða viðskiptavinum sínum betri kjör, þ.e. þeir sem hafa hagað sér vel í umferðinni munu greiða lægra gjald fyrir tryggingarnar. Að sögn forstjóra VÍS er um að ræða „upphæðir sem skipta máli.“
Karl bendir á að góð og persónuleg þjónusta krefjist þekkingar á viðskiptavininum en þekking á honum byggi á þeim gögnum sem hann lætur af hendi:
„Í þeirri nýjung sem VÍS hyggst bjóða upp á felst að þeir sem keyra vel og ákveða að deila upplýsingum með fyrirtækinu munu greiða minna en þeir sem kjósa að gera það ekki. Óhjákvæmilega verða því viðskiptavinir fyrirtækisins að gefa eftir hluta af friðhelgi sinni til þess að fá betri og persónulegri þjónustu.“
Karl veltir því fyrir sér hvað langt tryggingafélög geti seilst inn á svið friðhelgi einkalífs fólks í framtíðinni. Eftirlit með akstri sé ekki það eina sem þau hafi áhuga á. „Úti í heimi fylgjast sum þeirra með matarkörfu viðskiptavina sinna, en þar er tilgangurinn að bjóða þeim sem kjósa „hollari lífstíl“ betra verð á tryggingum,“ segir hann.
Hann segir enn fremur:
„Það er manninum eðlislægt að vera ekki undir eftirliti og þegar enginn er að fylgjast með getum við verið við sjálf. Eftirlit hefur um aldir verið notað til að hafa stjórn á fólki, meðal annars föngum í fangelsi. Þess má geta að ekki skiptir máli hvort eftirlitið sé raunverulega til staðar, heldur eingöngu sú tilhugsun um að einhver gæti verið að fylgjast með.“
