„Er ekki varúðin mikilvægari?“ er yfirskrift leiðara Morgunblaðsins í dag, hvar höfundur fjallar um ákvörðun yfirvalda um að halda skólum gangandi:
„Landlæknir og sóttvarnalæknir leggja nokkuð á sig þessa dagana til að koma börnum í skóla“ segir leiðarahöfundur og spyr síðan hvort þetta geti talist skynsamlegt:
„Þeir sem fengu bréfið hljóta að velta því fyrir sér hvers vegna þeim sem eru í forystu fyrir sóttvörnum er svo í mun að börn hópist saman og séu í návígi hvert við annað og kennara sína á þessum veirutímum. Minnka líkur á að smit dreifist með því að börn fari í skóla? Varla.“
Skrifari nefnir að sonur forsætisráðherra hafi farið í sóttkví þar sem smit hafi komið upp hjá kennara á skóla hans:
„Augljóst er af slíkum viðbrögðum við smiti starfsmanns í skóla að hætta getur verið á að smit berist þegar skólar eru starfræktir í miðjum veirufaraldri. Og til hvers? Vissulega þurfa börn að sækja skóla, en stafar námi þeirra mikil hætta af því þó að skólasókn, sem hvort eð er hefur verið stytt verulega, sé slegið á frest í fáeinar vikur og meiri áhersla lögð á heimanámið þann tíma?“
spyr leiðarahöfundur og setur endapunktinn með þessum orðum:
„Nú má vera að það sleppi að láta börn sækja skóla við þessar aðstæður, en er víst að það sé áhættunnar virði?“
Stjórnvöld hafa hvatt börn til skólagöngu, þar sem námið sé mikilvægt, sem og virknin og aðhaldið sem fylgir skólagöngu. Þá séu líkur á smiti frá ungum börnum minni en hjá fullorðnum og því ekki tilefni til að loka skólum.
Er þetta ítrekað í bréfi til skólastjóra í fyrradag.