Svarthöfði hélt framan af viku að hún yrði frekar tíðindalítil. Allir uppteknir við að maka á sig sólarolíu og nýta örugglega alla mögulega sólargeisla. Grilla í Crocs-urunum sínum og hlusta á Stál og hnífur í botni. Ósköp venjuleg vika í lífi Íslendings um sumar. Sú varð nú aldeilis ekki raunin.

Svarthöfða svelgdist á morgunuppáhellingunni og kaffikorgurinn frussaðist yfir eldhúseyjuna þegar hann sá að nú væri ekki lengur móðins að fá sér pulsu eftir sund. Það verður víst enginn pulsuvagn við Sundhöllina í Reykjavík. Hvaða djöfulsins mannvonska er það?! Hvað næst? Enginn landi í Breiðholtinu?

Nú er Svarthöfði ekkert gefinn fyrir að leggja leið sína niður í miðbæ Reykjavíkur. Svarthöfði hefur einfaldlega ekki áhuga á lundaböngsum og rándýrum hræátufiski með fitugum frönskum. En þegar að pulsuvagninn var bannaður var honum nóg boðið. Þvílík aðför að þjóðarrétti Íslendinga hefur ekki sést fyrr né síðar.

Ekki er hægt að kenna lattelepjandi snobburunum í 101 með sína skósíðu trefla einum um því þetta átti víst að vera eitthvað gúrmet, hvernig sem það svo sem er borið fram. Stjörnukokkur ætlaði að gefa svöngum sundgestum pulsu venju samkvæmt.

Svarthöfði leggur til að samfélagið rísi upp og mótmæli þessari aðför að pulsunni. Hvers á hún að gjalda? Svarthöfði efast reyndar um að pulsan hafi áhuga á að prófa eitthvað nýtt eins og hunangsgljáðan rauðlauk og sús víd remúlaði, en það má allavega leyfa henni að njóta vafans. Þetta er nú eftir allt saman pulsan okkar allra og hún á betra skilið frá pulsuhöturunum í ráðhúsinu.