Ingveldur Geirsdóttir blaðamaður er látin. Ingveldur lést þann 26. apríl eftir baráttu við krabbamein, aðeins 41 árs að aldri. „Hún var ritari stjórnar Blaðamannafélags Íslands þar til á síðasta aðalfundi þegar hún hætti vegna veikinda sinna. Hún greindist með brjóstakrabbamein árið 2014 og talaði opinberlega um sjúkdóminn og reynslu sína, m.a. í fjölmiðlum,“ segir um Ingveldi á vef Blaðamannfélags Íslands.
Ingveldur starfaði á Morgunblaðinu frá 2005 þar til hún lést, að undanskildu tímabili þegar hún var fréttamaður á Stöð 2012 – 2013.
Morgunblaðið minnist Ingveldar í ágætri grein sem lesa má hér. Í viðtali við Morgunblaðið um sjúkdóm sinn árið 2015 sagði Ingveldur, sem þá var ófrísk af öðru barni sínu, meðal annars þetta:
„Oft er talað um að fólk sé að berjast við krabbamein en ég lít ekki á þetta sem styrjöld. Bara verkefni, eins og svo margt annað sem við stöndum frammi fyrir í lífinu. Veikindi eru partur af lífinu. Mörgum sem greinast með krabbamein finnst lífið eflaust vera á móti sér og spyrja: Af hverju ég? Það hef ég aldrei gert. Ég spyr frekar: Af hverju ekki ég? Þetta fer á einhvern veg. Það er alveg ljóst. Fari þetta með mann í gröfina verður bara svo að vera.“
Margir minnast Ingveldar á Facebook. Ingvar P. Guðbjörnsson skrifar:
„Harmafregn. Ingveldi kynntist ég 6 ára í Gaulverjabæjarskóla og þræðir okkar lágu saman allar götur síðan með einum eða öðrum hætti. í FSu, þá Landbúnaðarháskólanum á Hvanneyri og loks á Morgunblaðinu. Hún var sterkur persónuleiki, heil, skemmtileg og traust. Hennar verður sárt saknað. Hugurinn er hjá eiginmanni, börnum, foreldrum, systkinum, vinum og öðrum ástvinum. Blessuð sé minning hennar.“
Hannes Hólmsteinn Gissurarson ritar:
„Hræðilegt! Sorglegt! Þrátt fyrir örar framfarir í krabbameinslækningum gerist þetta enn. Og þessi vágestur gæti sótt okkur öll heim.“
Guðlaugur Helgi Sigurjónsson skrifar:
„Enn bætist í englahópinn þarna uppi. Ingveldur var falleg manneskja innan sem utan. Blessuð sé minning hennar.“
Ingibjörg Rósa Björnsdóttir, rithöfundur og blaðamaður, sem sjálf glímir við krabbamein, skrifar um þennan kollega sinn:
„sköruglega sveitastelpan með rauða hárið, sem ég hitti fyrst í fjölbraut á Selfossi, er sofnuð svefninum langa…takk fyrir góð kynni og viskuorðin þegar ég stóð frammi fyrir sama sjúkdómi í byrjun árs. þá mundi ég svo vel það sem þú sagðir í viðtalinu góða: „hvers vegna ekki ég?“
og þannig er það bara…“
Birta Björnsdóttir blaðamaður minnist Ingveldar með þessum orðum:
„Það má alveg öskra upp í vindinn yfir óréttlætinu að ung kona sé tekin frá börnum, stjúpbörnum, eiginmanni, foreldrum, systkinum og vinum. Það er eiginlega nauðsynlegt líka. Það er þó líkast til betra til framtíðar, og meira í anda Ingveldar, að vera þakklátur fyrir vinskap góðrar konu. Konu sem var hrein og bein, skemmtileg og klár, glæsileg svo eftir var tekið. Konu sem mörgum þótti vænt um, þar á meðal mér.
