Ættbálkur Benjamíns var einn af hinum tólf ættbálkum Ísraels, staðsettur sunnan við Júdeu. Rutherford dregur fram ýmis líkindi með íslensku þjóðinni og þessum ættbálki, svo sem smæðina og aldurinn. Benjamín var yngsti sonur Jakobs og ættbálkur hans sá smæsti.
Önnur líkindi samkvæmt kenningu Rutherford voru hinn blandaði uppruni. Landnemar hér á Íslandi hafi að stórum hluta verið norrænir karlmenn en konurnar þrælar frá Bretlandseyjum. Þetta samsvari sér vel við þá kenningu að allar konur ættbálks Benjamíns hafi verið drepnar í stríði við aðra gyðinga á tólftu öld fyrir Krist. Hafi eftirlifandi karlar ættbálksins þá sótt konur frá bænum Jabesh-Gilead, austan við ána Jórdan.
Enn önnur líkindi væru umburðarlyndið og frelsið. Líkt og í ættbálki Benjamíns væri hér á Íslandi mikið umburðarlyndi gagnvart öðrum trúarbrögðum.
Með því að sýna fram á þessi líkindi og fleiri vildi Rutherford sýna að Íslendingar væru útvalin þjóð sem ætti eftir að leika lykilhlutverk í framtíðinni. Þetta væri blessun, ekki aðeins fyrir Íslendinga sjálfa heldur öll Norðurlönd og Bretlandseyjar. Hinn mikla arfleifð.
Þetta mætti þegar sjá á formgerð þjóðarinnar. Hún væri vel læs og stæði framarlega í menningu. Enginn munur væri á því hvernig menntað og ómenntað fólk talaði og slangur væri ekki til. Ástin á bókmenntum og ljóðlist hafi haldist ómenguð í gegnum aldirnar.
Rutherford var djúpt sokkinn í talnaspeki og spádóma. Í ritningum þóttist hann sjá spádóma í tölunni sjö og eftir flókinni reikningskúnst áætlaði hann að sjö tíðir væru samanlagt 2.520 ár. Þetta væri tíminn sem hinar útvöldu þjóðir væru undirokaðar, frá falli Ísraelsríkis 579 fyrir Krist til sjálfstæðis Íslands sem yrði þá árið 1941.
Bókin var gefin út í Bretlandi á ensku en einnig seld hér á landi. Hún átti hins vegar eftir að fara á flug og ári eftir útgáfuna var hún þýdd á tungu Malaja og seld í Indlandi.
Hér á Íslandi boðaði Jónas Guðmundsson sams konar spádóma um guðleg áform og hlutverk Íslendinga. Jónas, sem var þingmaður Alþýðuflokksins, var gjarnan kallaður Jónas pýramídaspámaður og skrifaði mörg rit þess efnis, til dæmis bókina Spádómarnir um Ísland sem út kom árið 1941.
Í ritinu Dagrenningu sem hann ritstýrði sagði árið 1955:
„Aldrei fyrr í veraldarsögunni hefur nokkur þjóð verið kölluð til þess að inna af hendi svo dýrðlegt hlutverk sem það, er innan lítillar tíðar mun falla Íslandi í skaut.“
