Þetta hús stóð áður fyrr við Strandgötuna í Hafnarfirði. Menn komu langar leiðir til að skoða þetta furðuverk. Þetta var gamalt og ósköp venjulegt timburhús með bárujárnsklæðningu. En svo var klínt á það nútímalegri framhlið í anda módernismans. Minnti á hús sem risu í Reykjavík á sjötta og sjöunda áratugnum, eins og til dæmis hús Almennra trygginga sem við Austurvöll. En þarna voru bara fjórir gluggar á efri hæð og þrír gluggar og dyr á neðri hæð. Í húsinu voru skrifstofur Brunabótafélags Íslands.

Þetta var bara framhlið, pótemkíntjöld. Fyrir innan var gamla timburhúsið og þegar var gengið inn marraði og brakaði í timbrinu líkt og húsum sem eru komin til ára sinna. Og fólk sem kom til Hafnarfjarðar skellihló að þessu – húsið var stundum kallað Hafnarfjarðarbrandarinn.

En það var ekki bara tilviljun að húsið varð svona eða einhverjir duttlungar. Þarna, á sjöunda áratugnum, var nýbúið að samþykkja nýtt deiliskipulag fyrir miðbæinn i Hafnarfirði. Hann átti að verða mjög nútímalegur. Eigendum hússins var sagt að það fengi að standa ef það yrði fært í nútímahorf. Og það gerðu þeir svo sannarlega.

Seinna voru gerð miklu stærri skipulagsslys í Hafnarfirði. Dæmið sem hér er lýst er í raun mjög saklaust. Þegar byggð var verslanamiðstöðin Fjörðurinn mitt á milli Strandgötunnar og sjávar, var skörin farin að færast upp á bekkinn. Þau eru ansi mörg skipulagsslysin í Hafnarfirði – þar sem þó er kannski fallegasta bæjarstæði á Íslandi.