Áform Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar eru athyglisverð – og kannski ekki svo út í bláinn.

Það er merkilegt ef hinn öflugi Steingrímur J., sterkasti maðurinn í ríkisstjórninni, ætlar að setjast í nýtt atvinnuvegaráðuneyti. Í því hljóta að felast skilaboð um að gera eigi skurk í uppbyggingu atvinnuveganna. Steingrímur sem formaður annars stjórnarflokksins tekur ábyrgð á því að hér verði sú uppbygging í atvinnulífinu sem kallað er eftir.

Lengi hefur verið rætt um að stofna slíkt atvinnuvegaráðuneyti – það er ljóst að sjávarútvegs-, landbúnaðar- og iðnaðarráðuneyti eru mjög veik og hafa sumpart verið eins og þjónustuaðilar fyrir sérhagsmuni. Það er ekki gott fyrirkomulag. Tvö þessara ráðuneyta hafa verið mönnuð af hinum sérlega aðgerðalitla Jóni Bjarnasyni sem virðist líta á ráðherradóm sem einhvers konar spegil sem hann getur horft á sjálfan sig í.

Með þessu myndu breytingar í sjávarútvegsmálum líka færast á hendur Steingríms – hann yrði í raun dæmdur af því hvort honum takist að leiða þetta stóra mál til lykta, það er löngu kominn tími til þess.

Nú ættu mestu niðurskurðarfjárlögin að vera að baki. Tími stórátaka í fjármálaráðuneytinu er væntanlega að baki, en það verður athyglisvert að sjá hver tekur við þessu ráðuneyti sem þá mun falla í skaut Samfylkingarinnar.

Þannig að þetta er að sumu leyti spennandi uppstokkun,  því þetta eru ekki bara stólaskipti heldur eru þetta nokkuð stórar áherslubreytingar, það er verið að hrista upp í stjórninni.

En þetta gæti orðið erfitt, það er kveðið á um það í stjórnarsáttmálanum að fækka skuli ráðherrum og sameina ráðuneyti, en nú er staðan sú að í ríkisstjórnarmeirihlutanum er fjöldi fyrrverandi ráðherra. Þeir eru oft sárir og stórir upp á sig – það getur verið erfitt að hafa stjórn á slíku liði.