Maður sem ég þekki býr aðeins kippkorn frá Ólympíuþorpinu sem er að rísa í Lundúnum.

Ólympíuleikar snúast að miklu leyti um kostun stórfyrirtækja – staðan er þannig í grennd við Ólympíusvæðið að ekki má sjást í merki fyrirtækja nema þau séu opinberir kostendur leikanna, það eru til dæmis fyrirtæki sem framleiða hollustuvörur eins og Coca Cola og MacDonalds.

Kók er náttúrlega einstakt fyrirtæki, það er ekki bara út um allt í íþróttum heldur er endalaust verið að telja okkur trú um að það séu engin jól á kóks og kóksveinsins.

Íþróttirnar eru helsýktar af peningum. Það getur varla verið hægt að hafa mikið gaman af alþjóðlegum fótbolta lengur – það eru alltaf sömu liðin sem vinna, þegar leikmenn eru farnir að sýna einhverja getu í fátækari liðum eru þeir undireins keyptir í ríku liðin. Liðin eru orðin að alþjóðlegum vörumerkjum – er hægt að halda með vörumerki?

Það stendur til að kaupa David Beckham til Paris St. Germain. Í Frakklandi eru menn mjög hneykslaðir yfir kaupinu sem leikmanninum er boðið. Hann á að fá sem svarar 134 milljónum króna á mánuði.

Þetta fær hann aðallega fyrir að vera vörumerki sjálfur – því það er ár og dagur síðan að David Beckham hefur getað eitthvað í fótbolta.