Það er dálítið kaldhæðnislegt að íslenskur hlutabréfamarkaður sé að fara í gang á nýjan leik á sama tíma og Kastljós sýnir ítarlega umfjöllun um hvernig hlutabréfamarkaðurinn hér hefur verið misnotaður í stórum stíl. Umfang svikanna sem lýst er í Kastljósi er í raun ótrúlegt.

Hér var lengi ekki til neinn hlutabréfamarkaður, það var að vísu karl sem hét Aron og var kenndur við Kauphöllina. Hann sat á lítilli skrifstofu niðri í bæ og verslaði með íslenska fyrirtækjapappíra. Þetta þótti ekki sérlega fínt á þeim tíma, en það verður ekki séð að Aron hafi staðið verr að þessu en þeir sem síðar komu.

En það hlýtur að vera afar mikilvægt fyrir þá sem vilja alvöru hlutabréfamarkað á Íslandi að fenginn verði botn í það sem var að gerast hér á árunum frá 2004 til 2008.

Helgi Gunnlaugsson afbrotafræðingur, prófessor í félagsfræði, skrifar um þetta í Fréttablaðið í dag. Helgi segir að mikilvægt sé að vel sé vandað til verka:

„Málsmeðferðin verður að vera skotheld og dómsniðurstöður trúverðugar sem endurspegla allan málatilbúnaðinn. Ef málalyktir verða rýrar og almenningur fær á tilfinninguna að margir sleppi auðveldlega frá réttvísinni geta afleiðingarnar orðið dýrkeyptar. Því hvers vegna eiga venjulegir borgarar að fara eftir lögunum þegar efnamenn virðast komast upp með stórfelld brot án þess að lögum verði komið yfir þá? Og auðveldara verður fyrir síbrotamenn að réttlæta afbrotahegðan sína og erfiðara að fá þá til að snúa við blaðinu.

Sumir fræðimenn telja alvarlegustu afleiðingar viðskiptabrota einmitt siðferðislegar. Traust almennings á fjármálakerfinu og opinberum stofnunum getur auðveldlega dvínað og erfitt getur reynst að endurheimta það. Mikið er því í húfi að rannsókn sérstaks saksóknara byggist á traustum grunni og dómstólarnir reynist vandanum vaxnir.“