Hún er athyglisverð skoðanakönnunin sem birtist í Fréttablaðinu í dag þar sem sést að Ólafur Ragnar Grímsson og Þóra Arnórsdóttir eru jöfn að fylgi. Það eru þó ríflega 30 prósent sem ekki taka afstöðu.

Þóra kemur úr fjölmiðlum og er eftirlæti þeirra  – það má eiginlega segja að DV, Fréttatíminn og Fréttablaðið styðji hana.

Á sama tíma les maður á forsíðu DV að Ólafur Ragnar sé „maður sundrungar“.

Aðrir frambjóðendur komast ekki að. Maður hefði haldið að Herdís Þorgeirsdóttir ætti að geta haft meira fylgi, en fjölmiðlarnir hafa að mestu sniðgengið hana. Hún virðist ekki eiga mikið innhlaup þar.

En það er greinilega mikil þekking á fjölmiðlum og almannatengslum samankomin í framboði Þóru. Herferðin þar sem undirskriftum var safnað um síðustu helgi bar vott um það – má í rauninni segja að þá hafi aðrir sem voru í framboðshugleiðingum verið hræddir burt.

Annað sem ber vott um klókindi er þegar þau koma fram af fullum krafti í helgarblöðunum og segja frá gömlum syndum Svavars – það er sagt að á netinu sé í gangi dreifibréf þar sem er sagt frá gömlum málum sem tengjast honum.

Enginn sem ég hef spurt kannast við að hafa séð þennan póst, en það skiptir ekki máli, það er gott að koma strax fram og sýna iðrun – þannig má eiginlega segja að þetta útspil sé pre-emptive eins og það heitir í herfræðum.

Það gæti þó verið að fleiri frambjóðendur meldi sig inn í baráttuna. Ari Trausti Guðmundsson virðist vera í framboðshugleiðingum. Hann fær á sig þann lítt smekklega andróður að hann vilji reyna að tvístra andstæðingum Ólafs Ragnars svo forsetinn haldi velli.