Guðni Elísson bókmenntafræðingur birti í vetur grein um loftslagsmál í Tímariti Máls og menningar. Guðni hefur fjallað mikið um þessi mál í gegnum árin, en hér beinir hann sjónum sínum meðal annars að olíufundi á Drekasvæðinu og viðbrögðunum við því þegar Kolbrún Halldórsdóttir, þá umhverfisráðherra og þingmaður Vinstri grænna, sagði – „olíuvinnsla samrýmist hvorki stefnu um sjálfbæra nýtingu orkulinda né skuldbindingum Íslands á alþjóðavettvangi“.

Innan við klukkutíma síðar, það voru að koma kosningar, kom yfirlýsing frá þingflokki VG þar sem sagði að flokkurinn hefði ekki lagst gegn olíuleit á Drekasvæðinu.

Guðni segir að þessi afstaða Kolbrúnar hafi hugsanlega kostað hana þingsæti og heldur svo áfram:

„Sú staðreynd að kjósendur eindregnasta umhverfisverndarflokks Íslands skyldu refsa þingmanni sínum með svo afgerandi hætti sýnir glögglega hversu vonlaust það er fyrir stjórnmálamann að fylgja eftir ábyrgri stefnuskrá á sviði loftslagsmála. Þetta er öruggasta leiðin til þess að tapa kosningum eins og Steingrímur J. Sigfússon vissi fullvel þegar hann færðist fimm sinnum undan að svara því hvort flokkurinn styddi olíuvinnslu á Drekasvæðinu.

Viðbrögð íslenskra kjósenda sýna einnig hversu flóknir allir pólitískir samningar um losunarheimildir eiga eftir að reynast. Stjórnmálamenn sem ætla sér að bregðast við vandanum á ábyrgan hátt munu að öllum líkindum ekki hafa nauðsynlegt bakland til þess að hrinda slíkum ákvörðunum í framkvæmd. Ef vinstrisinnaðir kjósendur í velmegunarsamfélagi bregðast á ofangreindan hátt við yfirlýsingu um að þeir verði sviptir óvissum framtíðargróða ætti að vera ljóst að ekkert verður gert í samfélögum sem nú þegar eiga beinna hagsmuna að gæta í vinnslu jarðefnaeldsneytis og þar sem efnahagurinn reiðir sig beinlínis á slíkan iðnað. Íslenska dæmið sýnir að líklega er óvinnandi vegur að stemma stigu við losun gróðurhúsalofttegunda nógu fljótt til þess að forða jörðinni frá alvarlegum veðurfarsbreytingum.“

Grein Guðna má lesa í heild sinni hérna.