Dr. Gunni tínir ýmislegt skemmtilegt saman á bloggsíðu sinni.

Í gær birti hann færslu þar sem hann tók saman fremur fátíðar auglýsingar um nektardans sem birtust í íslenskum blöðum.

Það var örsjaldan að nektardansmeyjar rak upp á skerið – og vakti að vonum athygli.

Mér er ein auglýsingin sem Gunni birtir í barnsminni.

Ég hef greinilega verið farinn að lesa blöðin þegar ég var frekar ungur, því þetta var Ulla Bella sem dansaði í Lídó 1966. Lídó var þar sem síðar var Tónabær, en ég var ekki nema sex ára og fannst þetta óskaplega hlægilegt.

Enn rifjast upp fyrir mér nafn Ullu Bellu þegar ég heyri minnst á nektardans.

Reyndar var þá notað alþjóðlega orðið strip tease – en af því ég kunni ekki ensku þá varð þetta stripp tjass í meðförum mínum og heitir það stundum enn.

Það hefur ekki verið amalegt að panta borð í Lídó í síma 35936, mæta klukkan sjö þegar matur var framreiddur, fá sér að snæða, hlýða á leik hljómsveitar Ólafs Gauks, horfa á strip tease og dansa til eitt.