Heimurinn er fullur af fólki.
6,987,000,000 manns til að vera nokkuð nákvæm.
Hver ein og einasta manneskja af þessum fjölda hefur ákveðna sýn á lífið og hennar sýn endurspeglar ekki sýn neinnar annarar manneskju. Ég er ekki að segja að það sé enginn sem hefur svipaðan smekk, stíl, skoðanir eða fleira því um líkt. Heldur sjáum við öll heiminn í gegnum okkar eigin „linsu“. Þessi linsa okkar er lituð af marvíslegum áhrifavöldum. Til dæmis hvar við ólumst upp, hvaða menntum við höfum, hvaða kyn við erum, hvort við eigum systkini og þá hvar í systkinaröðinni við erum, hvort við eigum foreldra á lífi og svona má lengi telja.
Þetta þýðir að við höfum öll mismunandi reynslu og mismunandi sýn.
Undanfarið hefur mikið verið opnað á ýmis málefni sem áður hafa ekki verið rædd í íslensku (eða erlendu) samfélagi, svo sem mál samkynhneigðra, trans einstaklinga, ýmis andleg veikindi, réttindi kvenna, réttindi og meðferð öryrkja og fatlaðra svo eitthvað sé nefnt.
Það er svo frábært að umræðan sé orðin svona góð og að vita til þess að íslendingar séu að miklu leiti lausir við fordóma og taki undir með svokölluðum „tabú“ málefnum.
Hinsvegar þykir mér ég ansi oft sjá hversu hratt við erum fljót að dæma aðra. Eða réttara sagt setja fólk í einhvern ákveðin hóp, flokka það eftir staðalímyndum.
Ég rakst á myndband á netinu um daginn sem mér þótti áhugavert. En það sýnir hvernig algengt er að litið sé á ákveðnar staðalímyndir og dæmt þær út frá því.
Miðað við hversu frábær, opin og góð umræðan er orðin um það hvað fólk er mismunandi og hversu dásamlegt það sé að við séum ekki öll eins. Þá finnst mér að við mættum mörg taka þetta myndband til greina og reyna að taka til í dómarasætinu okkar og einblína á okkur sjálf. Við vitum aldrei alla söguna á bakvið manneskjuna og getum einfaldlega ekki dæmt eftir útlitinu.
Áfram fjölbreytni og út með eineltið!
