Leiðari þessi birtist í helgarblaði DV í dag.
Ég er svo heppin að eiga frábæra nágranna og börnin okkar eru bestu vinir. Við búum í þremur húsum hlið við hlið og hjálpumst að í blíðu og stríðu. Það er ómetanlegt á tímum sem þessum.
Við ákváðum í gegnum allt COVID-ástandið að leyfa börnunum okkar að leika sér saman en að sama skapi að vera ábyrg sjálf og vanda okkur í sóttvörnum svo börnin gætu fengið að njóta samvistanna. Hugmyndin um að horfa á bestu vinkonu sína út um gluggann en geta ekki leikið sér með var einfaldlega of erfið fyrir sex ára gömul hjörtu.
„Hún er uppáhaldsmanneskjan mín. Við ætlum að eiga saman ísbúð, BestÍs, þegar við verðum stórar,“ tilkynnti dóttir mín mér og það var því ljóst að þeim yrði ekki stíað í sundur nema í allra ýtrustu neyð.
Hrekkjavaka er eitt mesta ævintýri lífsins þegar þú ert sex ára. Að fá að klæða sig upp í alls konar flippaða búninga, nota tryllt mikið af málningu og háma í þig sælgæti hlýtur að vera hátíð. Nágrannarnir – eða Mellinn eins og við köllum okkur (Melrose Place) – ákváðu að sjálfsögðu að halda hrekkjavöku saman án utanaðkomandi aðila. Búningar, chillí con carne og barnadiskó.
Svo komu fregnir af hertum sóttvarnaaðgerðum.
Með öndina í hálsinum horfði nágrannakona mín á mig. „Nú verður þetta eins og í alvöru raunveruleikaþætti. Ef samkomutakmörkin verða tekin niður úr 20 í fimm þurfum við að kjósa einn út. Svo vikuna á eftir verður annar kosinn út.“
Lífið er raunveruleikaþáttur þar sem þríeykið útdeilir rósum.
Ég fann munnvikin síga.
Í fjarska heyrðist barn gráta. Önnur nágrannakona hafði föndrað búning fram á nótt en fékk tölvupóst seint um kvöld –kvöldið fyrir búningadaginn í skólanum – að allur 3. og 4. bekkur í skólanum færi í sóttkví. Drengurinn færi því ekki í búningnum í skólann daginn eftir, né nokkuð annað. Hann var kominn í viku sóttkví.
Mér varð hugsað til vinkonu minnar sem ætlaði að gifta sig daginn eftir að hertar aðgerðir voru boðaðar. Enginn átti að vera viðstaddur nema foreldrar hennar og tilvonandi eiginmannsins. Börn teljast víst ekki með í takmarkanatölunni svo þau fengu að hanga inni.
Svo vel vill til að tengdamóðir vinkonu minna er prestur. Engu að síður hefði það orðið til þess að ef takmörkin færu niður í fimm þýddi það að eitt foreldri yrði að standa fyrir utan stofugluggann á meðan.
Hrikalega rómantískt. Hvernig velur maður hvaða foreldri fær ekki að vera í brúðkaupinu manns?
En þetta reddaðist allt – takmarkið hélst við 10 sem er í seinni tíð alveg rosalega mikið af fólki
