„Gamalt fólk talar svo mikið um einsemd. Ég mæli ekki með því að rækta hana,“ segir Bryndís Víglundsdóttir kennari og rithöfundur. Bryndís er 92 ára og er enn á fullu við að flytja fyrirlestra, prjóna og verja tíma með fólkinu sínu eins og hún segir í viðtali við Sigurlaugu Margréti Jónasdóttur í Segðu mér á Rás 1.
Bryndís segir að hægt að brjóta upp á einsemdina með ýmsum leiðum. „Maður þarf ekkert endilega að vera einn í heiminum.“
Bryndís segir jafnframt að undirbúningurinn fyrir ellina byrji á meðan maður er enn þá ungur. Samböndin sem maður stofni til ungur búi maður að alla ævina. „Á maður fólk sem maður hefur ánægju af því að tala við, sem eru vinir manns?“
Bryndís kynntist Guðmundi Bjarnasyni eiginmanni sínum þegar hún vann sem flokkstjóri vinnuskólans í Heiðmörk. Guðmundur var skógræktarmaður og ættaður frá Ingjaldssandi í Önundarfirði en fjölskylda hans fluttist suður þegar hann var unglingur. Hlutverk Guðmundar var að fylgjast með því að þau hefðu nóg af plöntum og færu rétt að.
„Mér féll mjög vel hvernig þessi maður talaði við unglingana, bara mjög vel. Svo fórum við að drekka saman nestið okkar í hádeginu og það var alltaf svo gaman að tala við hann. Ég bara vissi það að ég vildi þekkja þennan mann meira, sem og ég gerði. Það varð úr því hjónaband.“
Guðmundur lést árið 1983 aðeins 63 ára gamall í Rússlandi, en þar var hann staddur í ferð með Bryndísi og nemendum hennar. Árið 1957 hafði Guðmundur farið á Heimsmót æskunnar í Rússlandi og langaði hann því mikið að fara með hópnum aftur til sjá hvort lífið hefði batnað hjá rússnesku þjóðinni.
„Ég var nú mjög kvíðin að hann kæmi með, bara út af heilsunni. En ég hugsa með mér: af hverju skyldi ég stoppa það úr því hann langar svona mikið að fara? Ég myndi ekki velja Rússland til að deyja í, ef ég mætti velja. En það fór nú svona samt, maður ræður ekki öllu.“
Bryndís segist heppin að vera við góða heilsu og í fullu fjöri, en hún segir góða heilbrigðisstarfsmenn, lækna og hjúkrunarfólk halda henni vel gangandi. „Ég fer í fastar eftirlitsferðir til að sjá að það sé nú allt í lagi,“ segir hún og hlær.
Bryndis segir að henni þyki ekki óþægilegt að hugsa um dauðann og hún sé farin að hugsa um lögin sem hún vill hafa í útför sinni, sem hún vill hafa ánægjulega:
„Þetta er samningur sem er gerður við alla sem fá að fæðast: Þú munt fá einhvern tíma og svo er honum lokið og þá heitir það að deyja. Ég vil taka þátt í því að lokum að fagna lífi sem mér finnst bara hafa verið ánægjulegt. Maður á að fagna því að vera þakklátur fyrir það.“
Hlusta má á viðtalið við Bryndísi í heild sinni hér.
