Davíð Bergmann, áhugamaður um betra samfélag og Miðflokksmaður, er afar ósáttur við viðtal á Bylgjunni í vikunni við Maríu Fjólu Harðardóttur , forstjóra hjúkrunarheimilisins Hrafnistu, um meintan skort á þvotti heimilsmanna á hjúkrunarheimilum.

Hafa komið fram ásakanir um að heimilisfólk sé ekki baðað vikum saman. María Fjóla sagði á Bylgjunni að slíkar sögur væru mýtur sem ættu ekki við rök að styðjast. Viðtalið reitti Davíð til reiði og hann segir í aðsendri grein á Vísir.is það vera staðfest að það hafi farist fyrir að baða móður hans í þrjár vikur:

„Þetta eru undirmannaðar stofnanir og stærsti hluti starfsmanna er af erlendum uppruna, og auðvitað höfum við skilning á því upp að ákveðnu marki. En ástandið hjá minni eigin móður varð til þess að mælirinn sprakk.

Að hún hafi ekki fengið bað í þrjár vikur, og ég efast ekki um orð hennar. Bróðir minn fór í málið og fékk það staðfest að vegna mistaka hafi það klikkað. Þetta mynstur er ítrekað; áður hafði stofnunin neitað atviki harðlega, aðeins til þess að koma í ljós við rannsókn að mamma væri ekki að ljúga.

Ég ætlaði ekki að opna þetta mál aftur, því menn fóru nánast niður á knén og báðust afsökunar – en í ljósi þess sem var haldið fram í þættinum í gær og í ljósi áratugalangrar baráttu okkar við þetta rotna kerfi er ég kominn alveg upp í kok af þessu (við vorum búin að fara í gegnum það sama með föður okkar sem fékk tvær vikur á hjúkrunarheimili áður en hann dó!), þá get ég ekki þagnað.“

Davíð segir ennfremur:

„Móðir mín, 84 ára, er að berjast við þrálátan kvilla sem tengist þrifum. Hún hefur orðið fyrir þeirri niðurlægingu að vera þvegin í klofinu af karlmanni, innflytjanda sem varla talar íslensku á meðan hún getur ekki talað ensku sjálf. Það er ekki það að innflytjendur vinni þessa vinnu, heldur að henni hafi ekki verið sýnd sú virðing að kona hafi tekið þetta að sér. Það er óvirðing og með hreinum ólíkindum að þetta hafi gerst. Ég geri mér fulla grein fyrir því að yfirgnæfandi meirihluti starfsmanna eru erlendir ríkisborgarar en það sem er ekki hægt að sætta sig við er að sannleikurinn var ekki sagður til að byrja með og þess vegna er virðingin farin og samskiptin brostin.

Svo þegar hún segir mér að bað hafi farið forgörðum í vikur – miðað við hinn atburðinn þar sem stofnunin reyndi fyrst að kveða niður sannleikann – þá rengi ég hana ekki.“

Greinina má lesa hér.