„Ver­um þakk­lát fyr­ir það sem við höf­um. Það er ekki sjálfsagt,“ segir Úrsúla Jünemann, kennari á eftirlaunum, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.

Í greininni segir hún meðal annars frá því þegar hún fór að kaupa í matinn fyrir skemmstu.

„Fyr­ir fram­an versl­un­ina vatt lít­ill maður sér að mér hálf­grát­andi og bað um hjálp, hann ætti ekki fyr­ir mat. Hann var keng­bog­inn og aug­ljós­lega af er­lend­um upp­runa. Ég klappaði hon­um vin­gjarn­lega á bakið og hvarf svo inn í búðin,“ segir hún.

„Svo þegar ég raðaði í körf­una leið mér fá­rán­lega illa. Hvað ég hef það ótrú­lega gott! Get keypt allt sem mig lang­ar. Hef alltaf nóg að borða, líð ekki skort. Og hvað kem­ur mönn­um til þess að betla mat rétt hjá? Þetta er ör­ugg­lega mjög niður­lægj­andi. Ég veit ekki hvort litli maður­inn var sér­lega góður leik­ari, en ég gat ekki annað en gefið hon­um brauðið sem ég var búin að kaupa þegar ég fór úr búðinni.“

Úrsúla segir að eftir innkaupaferðina hafi ferðinni verið heitið á bókasafnið að kíkja í blöðin.

„Í Heim­ild­inni var talað um hversu marg­ar millj­ón­ir ör­fá­ir gæðing­ar á þessu blessaða landi fá á hverju ári. Töl­ur um 60, 70 og jafn­vel fleiri millj­ón­ir á ári létu mig aft­ur hugsa til litla manns­ins sem var að betla mat. Þess­ir menn sem þiggja of­ur­kaup, bónusa og þókn­un „fyr­ir vel unn­in störf“ ættu að skamm­ast sín. Hvað gera menn við svona marg­ar millj­ón­ir? Stofna eða kaupa sig inn í fleiri fyr­ir­tæki? Gambla eins og í Matador-spili sem var vin­sælt áður fyrr? Setja eitt­hvað annað á haus­inn sem kost­ar fjölda manna at­vinnu? Eða selja?“

Úrsúlu líst ekki á blikuna.

„Þetta er orðið ógeðslegt þjóðfé­lag. Marg­ir kenna inn­flytj­end­um um hve erfitt er að „ná end­um sam­an“. Þessi áróður kem­ur frá hægri vængn­um á þing­inu. Staðreynd­in er sú að hag­kerfið blómstr­ar vegna þess að inn­flytj­end­ur nenna að vinna illa borguð störf sem eng­inn Íslend­ing­ur kær­ir sig um.“

Úrsúla segir að man­sals­málið sé eitt af skugga­leg­um hliðum sem hafa dúkkað upp núna. Sjálf kveðst hún ekki vilja vita hve mörg fyr­ir­tæki þríf­ast á því að brjóta á rétti lág­launa­fólks af er­lend­um upp­runa.

„En ís­lenska rík­is­stjórn­in ætl­ar að setja strang­ari skil­yrði fyr­ir því að fólk frá Palestínu geti fengið dval­ar­leyfi hér. Ef neyðin er ein­hvers staðar meiri þá er það þar. Ver­um þakk­lát fyr­ir það sem við höf­um. Það er ekki sjálfsagt. Og hætt­um að kenna út­lend­ing­um um það sem miður fer. Þetta er upp til hópa vinnu­samt og nægju­samt fólk sem set­ur ekki kröf­urn­ar jafn hátt til lífs­gæða eins og við Íslend­ing­ar.“