„Þannig er mál með vexti að nú eru margir sem búa í félagslegu húsnæði í miðborginni og þar eru öll bílastæði í nágrenni gjaldskyld. Mikið af þessu fólki er félagslega einangrað og því skiptir sköpum fyrir þessa einstaklinga að fá heimsóknir bæði frá fjölskyldu, vinum og vandamönnum,“

sgir Aldís Þóra Steindórsdóttir sjúkraliði í grein á Vísi.

Segir hún föður sinn sem býr í félagslegu húsnæði í miðbænum hafa sótt um flutning úr miðbænum eingöngu vegna þess að bílastæðamálin hafa gríðarleg áhrif á hann og aðstandendur hans. Hún hafi reynt að leita svara við þessu hjá Reykjavíkurborg en án árangurs.

„Ákveðin mismunun á sér stað hjá Reykjavíkurborg gagnvart þeim skjólstæðingum sem þurfa á félagslegu húsnæði að halda. Það virðist skipta miklu máli hvar á höfuðborgarsvæðinu skjólstæðingar félagsþjónustunnar fá úthlutað húsnæði. Þeir íbúar sem búa í félagslegu húsnæði í miðborginni þurfa að glíma við bílastæðamál sem aðrir á höfuðborgarsvæðinu finna ekki fyrir.“

Aldís rekur að hver heimsókn fyrir gesti kostar í það minnsta 220 krónur, sem sé svo sem ekki há upphæð fyrir eitt skipti. En ef sami  einstaklingur heimsæki viðkomandi íbúa einu sinni í viku að þá eru þetta 880 krónur á mánuði í það minnsta. Ef gleymist síðan að greiða í stöðumæli og eigandi fær stöðvunarbrotagjald þá sé heimsóknin komin í 4.500 krónur í það minnsta.

Þeir íbúar sem eiga lögheimili í miðbænum geta sótt um íbúakort, en slíkt gagnist lítið þeim sem eru gestir og þeim íbúum sem eru til dæmis með P-merki fyrir eða einfaldlega eiga ekki bíl. 

„Mér finnst þetta ógna velferð þeirra sem búa í félagslegu húsnæði í miðborginni. Þetta verður til þess að þau fá færri heimsóknir og jafnvel engar. 

Það er sorglegt að ekki sé til gestakort eða undanþáguúrræði fyrir þessa einstaklinga sem sumir hverjir völdu sér það ekki að búa á þessu svæði en fengu því úthlutað og jafnvel ekkert annað í boði en að þiggja það því biðin eftir félagslegu húsnæði getur tekið langan tíma jafnvel einhver ár. 

Það er bæði íþyngjandi fyrir aðstandendur/vini íbúanna að þurfa að greiða fyrir hverja heimsókn ásamt því að þurfa að burðast með áhyggjur af félagslegri stöðu íbúans ef hann fær ekki heimsóknir frá vinum og vandamönnum vegna kostnaðar sem fylgir bílastæðasjóð. Einnig má benda á að margir vinir og ættingjar íbúanna sem búa í félagslegu húsnæði hafa einfaldlega ekki efni á að greiða ítrekað fyrir bílastæði,“ segir Aldís.

Vonar hún að málið fái umfjöllun og að mögulega verði breyting til hins betra fyrir þá íbúa sem búa í félagslegu húsnæði miðsvæðis.