Árni Tómas Ragnarsson gigtarlæknir ritaði grein sem birtist ný fyrir stundu á Vísi. Þar segir hann að fyrrum skjólstæðingar hans, langt leiddir sprautufíklar sem hann ávísaði morfíni til að draga úr þeim skaða sem þeir valda sjálfum sér, þar til landlæknir stöðvaði þessa starfshætti Árna, líði nú miklar kvalir og staða þeirra hafi snarversnað:
„Skjólstæðingar mínir hafa margir liðið vítiskvalir síðan eða eru komnir aftur á götuna, stelandi til að kaupa óhrein efni, sem valda dauða um 100 ungs fólks á ári. Af mínum 50-60 skjólstæðingum dó enginn og allir fengu þeir betra líf eins og margir þeirra hafa borið opinberlega vitni um.“
Hann segir að með því að ávísa morfíni til þessa fólks hafi lífsgæði þeirra batnað:
„Þeir náðu sér á strik í lífinu, fjölskyldan og vinirnir gömlu, sem höfðu verið í sárum í langan tíma (flestir fíklanna minna, 30-40 ára gamlir, áttu um 20 fíkni ár að baki) tóku þeim fegins hendi. Hið hörmulega líf, – gildra fíkninnar, sem þeir höfðu lifað, var ekki jafn stórt vandamál og áður.“
Hann segir að litið sé framhjá því í umræðunni að meðferð á Vogi dugi ekki fyrir sprautufíklana hans:
„Nær allir þeirra höfðu farið í 15-20 meðferðir á Vog án árangurs (voru með vottorð upp á það) og voru hættir að gera sér nokkra von um að þangað væri neitt að sækja. Yfirlæknir Vogs neitar að horfast í augu við það að sumir sprautufíklar hafa ekkert gagn af þeirri meðferð, sem þeim stendur til boða á Vogi, því miður.“
Árni segir að afar sárt sé að heyra í þessum skjólstæðingum hans. Þeir biðji hann um hjálp en hann geti ekki gert neitt fyrir þá:
„Hér hefur illvirki verið framið gagnvart þeim, vanhugsað og vanbúið. En vonandi hefur þetta framlag mitt orðið til þess að vekja athygli á líðan og stöðu þessa hóps og þá hefur starf mitt ekki verið unnið til einskis. Ég vil þakka öllum þeim mörgu, sem hafa veitt mér stuðning og hvatningu í þessu máli.“
