Birgir skrifar um málið í Morgunblaðið í dag og kallar eftir því að Reykjavíkurborg komi að málinu.
„Austurvöllur er helgur staður í huga Íslendinga. Þar standa minnisvarði Jóns Sigurðssonar forseta, Alþingishúsið og Dómkirkjan. Það ætti því að vera skylda hvers manns að ganga vel um staðinn og sýna honum virðingu. Þetta sagði Jón Benonýsson í viðtali í Vísi árið 1965. Jón var vörður á Austurvelli og gekk um völlinn með einkennishúfu frá morgni til kvölds allt árið í ýmsum veðrum og sá til þess að staðurinn væri þrifalegur, þar færi ekkert misráðið fram og ekki væri gengið á grasinu.“
Nú er öldin önnur og segir Birgir að helgin yfir Austurvelli sé lítilsvirt. Þannig sé krotað reglulega á styttuna af Jóni Sigurðssyni forseta, mótmælaspjöld hengd á hana og jafnvel plastpokar settir yfir höfuð Jóns.
„Austurvöllur sjálfur er svo orðinn að ókeypis tjaldstæði í boði Reykjavíkurborgar. Ætla má að þar gerist borgin sek um lögbrot þar sem Austurvöllur er ekki skipulagt tjaldsvæði. Ekki er aðgangur að salerni né rennandi vatni, eins og krafa er gerð um á tjaldsvæðum. Reykjavíkurborg veitir engu að síður leyfi fyrir tjöldum og þá ber henni að greiða gistináttaskatt,“ segir Birgir og bætir við að viðbúið sé að ferðamenn sem greiða fyrir gistingu í Laugardal og heimilislausir Íslendingar muni leita þar skjóls von bráðar og færa sig niður á Austurvöll.
„Það er þó ekki sjálfgefið að Reykjavíkurborg leyfi þeim að gista, þar sem það eru einkum hælisleitendur sem fá að reisa tjaldbúðir á Austurvelli, til þess að hafa góða aðstöðu til að mótmæla þjónustunni sem þeir fá á Íslandi, þrátt fyrir að hún sé sú besta sem býðst í Evrópu. Eða að mótmæla því að ekki fái fleiri hælisleitendur að dvelja hér á landi, þrátt fyrir að hlutfallslega fái flestir hér hæli miðað við önnur lönd,“ segir hann.
Birgir vísar í lögreglusamþykkt Reykjavíkur þar sem segir að enginn megi gista í tjöldum á almannafæri í þéttbýli utan sérmerktra svæða.
„Í tjaldbúðum hælisleitenda á Austurvelli er sofið, eldaður matur og stórir gashitarar tendraðir til að halda hita á mannskapnum, með tilheyrandi sprengi- og eldhættu. Allt er þetta í nokkurra metra fjarlægð frá Alþingishúsinu. Tjaldbúð í svo mikilli nálægð við þinghús þjóðarinnar er þjóðaröryggismál og á ekki að viðgangast.“
Birgir segir að enginn virðist fylgjast með því hvað fer fram í tjaldbúðinni né hvaða búnaði er komið þar fyrir.
„Ég fullyrði að slíkt leyfðist hvergi í svo mikilli nálægð við þjóðþing annarra ríkja,“ segir Birgir og bætir við að það sé skylda þingmanna að standa vörð um minningu Jóns Sigurðssonar og að sama skapi beri að virða helgi Austurvallar.
„Mótmælendur á Austurvelli þurfa ekki að reisa tjaldbúð eða gistiaðstöðu til að koma málefnum sínum á framfæri. Alþingi er friðheilagt, enginn má raska friði þess og frelsi. Öryggi og umhverfi Alþingis verður að tryggja. Borgaryfirvöldum væri sæmst að láta af þessum tjaldbúðaskrípaleik og vanvirðingu.“
