Kona leigði hluta af hesthúsi á Hvammstanga árið 2016. Í lok sama árs keypti hún helminginn af hesthúsinu en ósætti varð milli hennar og upphaflega eigandans. Konunni tókst þá að fá eignina boðna upp á nauðungarsölu hjá sýslumanni og keypti hesthúsið þar með húð og hári á 21 milljón króna. Konan sem hafði byggt hesthúsið árið 2011 og nýtt það með syni sínum næstu ár sat eftir með sárt ennið. Deilan var hins vegar bara rétt að hefjast og er núna komin fyrir Hæstarétt.

DV greindi frá málinu í marsmánuði. Þá féll úrskurður Landsréttar í málinu og staðfesti hann úrskurð héraðsdóms þess efnis að nauðungarsalan hefði verið lögleg. Konan sem byggði hesthúsið, en sat eftir tómhent, freistaði þess að fá málinu áfrýjað til Hæstaréttar. Í rökstuðningi hennar fyrir áfrýjunarleyfi segir, í endursögn Hæstaréttar:

„Leyfisbeiðandi byggir á því að úrslit málsins hafi fordæmisgildi um skilgreiningu eignaréttar og laga um nauðungarsölu á hugtakinu óskiptri sameign. Þá sé úrlausn Landsréttar bersýnilega röng að efni til og það hafi verulega almenna þýðingu að úrskurðinum verði snúið við þar sem hann feli í sér að kaupandi fasteignar geti án afsals fyrir eign og óháð rétti sínum til afsals krafist nauðungarsölu á hinni seldu eign og þannig valdið seljanda eignarinnar verulegu tjóni.“

Það var niðurstaða Hæstaréttar að samþykkja beiðnina og verður málið því tekið fyrir í Hæstarétti. Í ákvörðun Hæstaréttar segir:

„Að virtum gögnum málsins verður talið að dómur í því geti haft fordæmisgildi um þau atriði sem byggt er á af hálfu leyfisbeiðanda þannig að fullnægt sé skilyrðum 2. málsliðar 2. mgr. 167. gr. laga nr. 91/1991 sem hér á við, sbr. 2. mgr. 79. gr. laga nr. 90/1991. Beiðni um kæruleyfi er því samþykkt.“

Hæstiréttur vísar þarna til laga um meðferð einkamála. Í viðkomandi lagagrein segir að Hæstiréttur eigi að samþykkja að taka kæruefni fyrir ef það varðar mikilsverða almannahagsmuni, hefur fordæmisgildi eða grundvallarþýðingu fyrir meðferð málsins. „Þá getur Hæstiréttur tekið kæruefni til meðferðar ef ástæða er til að ætla að hin kærða dómsathöfn sé bersýnilega röng að formi eða efni,“ segir þar ennfremur.