Landsréttur hefur snúið við þeirri ákvörðun héraðsdóms að dæma meintum þjófi skaðabætur frá íslenska ríkinu fyrir að hafa mátt dúsa í gæsluvarðhaldi í tæpan sólarhring. Umræddur einstaklingur hafði fengið dæmdar bætur upp á 200 þúsund krónur en Landsréttur svipti hann þeim.
Forsaga málsins er sú að maðurinn var handtekinn í Reykjanesbæ fyrir meintan nytjastuld sumarið 2019 og var hann úrskurðaður í tveggja vikna gæsluvarðhald í kjölfarið. Þess var sérstaklega getið að án einangrunar eða annarra sérstakra takmarkana.
Maðurinn var hins vegar látinn dúsa í fangaklefa á lögreglustöðinni í Keflavík yfir nótt, alls í 21 klukkustund, sem hafi verið ígildi einangrunarvistar í stað þess að vera fluttur í betra úrræði á Hólmskeiði. Komst héraðsdómur að þeirri niðurstöðu að meðferðin væri bótaskyld.
Landsréttur benti hins vegar á að lögregla hefði ákveðið svigrúm til að vista gæsluvarðhaldsfanga í skamman tíma í fangageymslum, þó ekki meira en fjóra sólarhringa, en að stjórnvöldum bæri skylda til að haga meðferð og aðbúnaði þeirra sem eru vistaðir í slíkum úrræðum í takt við ákvæði stjórnarskrár um að engan megi beita pyntingum eða ómannúðlegri og vanvirðandi meðferð eða refsingu.
Við aðalmeðferð málsins fyrir Landsrétti gaf vitnið Páll Winkel fangelsismálastjóri skýrslu. Sagði hann að Fangelsismálastofnun fái upplýsingar frá lögreglu um að gæsluvarðhaldsfangi sé á leið til vistunar í fangelsi og þá séu jafnan gerðar ráðstafanir til þess að taka við honum. Sá undirbúningur geti tekið tíma ef fangelsin eru full eða ef gæsluvarðhaldshluti fangelsis hefur verið nýttur til að vista afplánunarfanga. Þá geti þurft að ryðja deildina ef gæsluvarðhaldsfangi hefur verið úrskurðaður í einangrun. Því hafi oft fylgt vandamál þegar lögregla hefur komið með gæsluvarðhaldsfanga fyrirvaralaust. Þá kannaðist Páll við að heimildin til að vista gæsluvarðhaldsfanga í skamman tíma í fangageymslum lögreglu væri nýtt „annað slagið“.
Taldi Landsréttur því aðgerðir yfirvalda lögmætar og sýknaði ríkið af skaðabótakröfunni.
