Deyr fé,deyja frændur,deyr sjálfur ið sama. En orðstírdeyr aldregihveim er sér góðan getur. Svo segir í Hávamáli og var líklega rétt á öldum áður, en í dag á þessari gervihnattaröld er raunveruleikinn ólíkur því sem ort var um í Hávamáli. Í dag geta menn eignast nánast eilíft líf með aðstoð samfélagsmiðla. Um þetta skrifar Kolbeinn Marteinsson, framkvæmdastjóri Athygli almannatengsla, í bakþönkum sínum í Fréttablaðinu.

„Maðurinn er eina lífveran á jörðinni sem veit að hún mun deyja. Þessi vitneskja skapar manninum stöðugan ótta og kvíða um að við dauðann hverfi hann að eilífu í tómið.“

Flestir vilja lifa í minni annarra, eftir að leggjast til hinstu hvílu, og telur Kolbeinn það vera ástæðu þess að margir kjósa að eignast börn.

„Því hefur verið haldið fram að þessi óbærilega vitneskja um óumflýjanlegan dauða hafi rekið mannkynið áfram til helstu stórverka þess í von um áframhaldandi líf í hugum eftirlifenda.  Sannleikurinn er þó sá að fæst okkar afreka eitthvað nógu merkilegt til að komast í sögubækurnar.“

En það var þá, í dag er tíðin önnur. „Við munum öll lifa að eilífu eftir okkar daga og aldrei gleymast.“

Maðurinn mun lifa áfram á samfélagsmiðlum. Því er líklega rétt að huga að því hvað maður lætur frá sér á slíka miðla, því ummæli okkar, myndir, deilingar og annað munu lifa okkur, nema sérstakar ráðstafanir hafi verið gerðar til að fyrirbyggja það.

„Áætlað er að árið 2100 verði Facebook með fleiri dauða notendur en lifandi og gerir þetta Facebook að stærsta kirkjugarði í heimi. Það er nefnilega svo að við andlát þitt verður Facebook-síða þín sýnileg til eilífðarnóns nema þú hafir gengið þannig frá málum að henni verði eytt. Að því sögðu þá máttu vita að þegar afkomendur þínir eða aðrir vilja fræðast um þig á næstu öld þá munu þeir skoða samfélasmiðla þína. Færsla þín um „nauðsynlegar limlestingar bankamanna“ haustið 2008 mun vafalítið valda hneysklan og undrun afkomendanna sem aldrei hafa lesið svona munnsöfnuð áður.“

Það léttir kannski pressuna af nútímamanninum að þurfa að afreka eitthvað, því Facebook fer ekki í manngreiningarálit. Þar munu bæði Jón og sér Jóna lifa áfram svo til jafnir.

„Arfleifð þín mun að eilífu lifa þó að þú afrekir ekki neitt. Til  hamingju.“