Í byrjun júlí gaf Lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum út ákæru á hendur tveimur lögreglumönnum fyrir meintar minniháttar líkamsárásir gegn hvor öðrum. Annar maðurinn starfaði sem yfirlögregluþjónn en lét nýlega af störfum. Hinn maðurinn er enn starfandi sem rannsóknarlögreglumaður hjá Lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu. DV hefur heimildir fyrir því að margir ýmsir innan lögreglunnar undrist hörku lögreglustjóraembættisins í Vestmannaeyjum í málinu.
Í ákæru, sem DV hefur undir höndum, er rannsóknarlögreglumanninum gefið að sök að hafa veist að yfirlögregluþjóninum, fyrir utan ónefndan skemmtistað í Vestmannaeyjum, og slegið hann í andlitið. Yfirlögregluþjónninn svaraði fyrir sig með því að slá rannsóknarlögreglumanninn með vinstri hendi í andlitið þannig að sá hlaut skurð við nef vinstra megin og mar undir vinstra auga.
Rannsóknarlögreglumanninum er gefið að sök að hafa í kjölfarið ýtt yfirlögregluþjóninum utan í útihurð og slegið hann með vinstri hendi ítrekuðum höggum í maga, andlit og bak. Féll yfirlögregluþjónninn í jörðina við barsmíðarnar en í kjölfarið á rannsóknarlögreglumaðurinn að hafa sparkað með vinstra fæti í síðu eða maga yfirlögregluþjónsins þar sem hann lá á fjórum fótum fyrir utan inngang skemmtistaðarins. Afleiðingar árásarinnar voru þær að yfirlögregluþjónninn hlaut sprunga vör, hrufl á hnakka og mar á vinstra gagnauga.
Samkvæmt heimildum DV voru mennirnir í fríi í Vestmannaeyjum þegar árásirnar áttu sér stað. Þeim varð sundurorða og í kjölfarið brutust áflogin út. Voru þeir báðir undir áhrifum áfengis samkvæmt heimildum DV.
Þá herma heimildir blaðsins enn fremur að lögreglumennirnir hafi náð sáttum daginn eftir slagsmálin og ætlað að láta kyrrt liggja. Það hafi því komið þeim gjörsamlega í opna skjöldu þegar Lögreglustjórinn í Vestmannaeyjum gaf út ákæru á hendur þeim nokkrum mánuðum síðar. Meint brot þeirra eru talin falla undir 217. grein hegningarlaga. Í slíkum tilvikum er ekki ákært nema að ósk fórnarlambs eða almannahagsmunir krefjist þess.
Hvorugur mannanna vildi tjá sig um málið er blaðamaður hafði samband við þá. DV hefur þó heimildir fyrir því að margir innan lögreglunnar undrist hörku lögreglustjóraembættisins í Vestmannaeyjum að sækja lögreglumennina til saka. Sérstaklega í ljósi þess að meiðsli þeirra voru ekki alvarleg og þeir höfðu þegar náð sáttum.
Páley Borgþórsdóttir, lögreglustjóri í Vestmannaeyjum, vildi ekki tjá sig um málið er eftir því var leitað.
