Háskólaneminn Stacia Datskovska setti allt á hliðina þegar hún ritaði grein þar sem hún lýsti neikvæðri reynslu sinni af því að vera skiptinemi á Ítalíu.
Þóttu mörgum hún vera forréttindablind og að greinilegt væri að hún teldi að heimurinn snerist um hana.
Eins var miðillinn Insider, sem birti greinina, harðlega gagnrýndur.
Sjá einnig: Skrifaði grein um reynslu sína af skiptinámi og setti allt á hliðina – „Þetta hefði aldrei átt að vera birt“
Stacia hefur nú stigið fram í nýrri grein sem hún birti hjá The Independent þar sem hún rekur atburði síðustu daga frá því að greinin birtist fyrst.
Þar segir hún að flestir sem noti Twitter eða séu duglegir að skoða vefmiðla viti líklega hver hún er. Hún segir að hún hafi fengið ótrúlega mikið af skilaboðum á flestum þeim samfélagsmiðlum sem hún notar.
„Ég virkilega virði það erfiði sem ókunnugir hafa lagt á sig til að tryggja að ég viti nákvæmlega hvað þeim finnst um mig. “
Fólk hafi gert ýmsar ályktanir um hana sem flestar séu fjarri raunveruleikanum. Til dæmis sé hún dugleg að ferðast, þvert á það sem margir héldu fram, og hefði jafnvel starfað á Ítalíu sumarið fyrir skiptinámið. Eins hafi hún verið hvött til að segja sig úr námi sínu í blaðamennsku og alþjóðasamskiptum.
„Síðustu daga hef ég stöðugt hlegið yfir athugasemdum þar sem fólk krefst þess að ég skipti um fög í skóla því ég sé greinilega ekki með getuna í þau, sumir blygðunarlaust lýstu því yfir að enginn myndi vilja mig fyrir eiginkonu og ég var kölluð frumlegum uppnefnum eins og „blaut teppi“, „dekurdrós, „hæðilega manneskja“ og „ljótur Ameríkani.“.“
Í raun hafi hún fundið fyrir meiri valdeflingu eftir því sem hatrið á samfélagsmiðlum varð meira.
„Ögrandi frásagnir með getuna til að framkalla virkar umræður eru meðal þeirra sem algjörlega þurfa að vera skrifaðar. Ólíkt því sem margir á „blaðamanna Twitter“ héldu fram þá var þetta ekki smellibeitu ákall á athygli, ekki ChatGPT meistaraverk og ekki heldur – uppáhaldið mitt – leigupenni sem borgin Flórens fékk til að fæla í burta bandaríska nemendur. Ég trúði á gildi frásagnar minnar jafnvel áður en ég hafði skrifað hana og ég trúi enn á það núna.“
Hins vegar veki það áhyggjur hversu fljótt Internetið var tilbúið að ráðast á unga manneskju fyrir að hafa skoðun sem fáir deila.
„Ég er heppin að vera með gott sjálfstraust, gott siðferðisgildi og gott bakland af fjölskyldu vinum, kunningja úr bransanum og jafnvel almennilega ókunnuga sem höfðu samband til að segja að þeir tengdu mikið við greinina mína. En hvað með næsta blaðamann sem fær yfir sig ölduna af hatri eftir að þeir birta eitthvað og hefur ekki sama baklandið?“
Stacia segir að endurhugsa þurfi valdið sem leikmenn á samfélagsmiðlum hafi. Frásögn hennar muni gleymast fljótlega en sá vani að hafa unga blaðamenn, sérstaklega konur, að háði og spotti verði áfram við lýði.
„Það tekur bara aðeins fáeinar fingrahreyfingar að krossfesta höfund fyrir verk þeirra. Það gæti tekið mun lengri tíma að bæta úr skaðanum sem það veldur.“
