„Stefán var afar skapandi og örlátur maður með einstakar hugmyndir. Það var okkur öllum mikið áfall að lífi hans skyldi ljúka svona snemma,“ segir Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir eftirlifandi eiginkona Stefáns Karls Stefánssonar. Stefán Karl lést þann 21. ágúst síðastliðinn eftir tveggja ára baráttu við krabbamein. Hann var aðeins 43 ára gamall. Hefur andlát hans skilið eftir sig stórt skarð hjá þjóðinni, enda var Stefán Karl elskaður og dáður leikari.
Fjölmargir erlendir miðlar hafa greint frá andláti Stefáns Karls undanfarna daga en hann vann hugi og hjörtu barna víða um heim þegar hann fór með hlutverk Glanna Glæps í sjónvarpsþáttunum um Latabæ (Lazytown.)
Í viðtali við bandaríska miðilinn People ræðir Steinunn Ólína um fráfall Stefáns Karls og það sem hann hefur skilið eftir sig. Stefán Karl háði tveggja ára baráttu við illvígt gallgangakrabbamein, en um er að ræða sjaldgæfan og lítt þekktan sjúkdóm.
„Ég vildi óska þess að það væri til lækning eða þá að minnsta kosti meiri von fyrir þá sem greinast með sjúkdóminn og ég er fullviss um að það er mögulegt ef við vekjum athygli fólks á þessu málefni,“ segir Steinunn Ólína.
Þá bætir hún við að þrátt fyrir ýmsar hindranir þá hafi Stefáni engu að síður tekist að nýta til fulls þann tíma sem hann átti eftir. Hann ferðaðist víða með fjölskyldunni og eignuðust þau ógleymanlegar minningar.
Steinunn Ólína segir jafnframt að hún muni halda áfram með margvísleg verkefni sem Stefán Karl skildi eftir. Eitt af þeim er stofnun leiklistarakademíu fyrir börn í nafni Stefáns: Stefan Karl Academy and Center for the Performing Arts. Skólinn verður opnaður í Sviss á næsta ári og mun veita ungmennum þjálfun í sviðslistum. Stefán Karl hafði lengi átt sér þann draum að stofna sérstakan sviðlistaskóla fyrir börn.
Bæði Steinunn Ólína og Stefán Karl settu stefnuna á leiklist strax á barnsaldri. Steinunn Ólína hvetur ungt fólk til að eltast við drauma sína.Hún segir mörg ungmenni vita hvað þau vilja í lífinu og því sé mikilvægt að þau fái að sinna ástríðu sinni.
Þá segir hún Stefán Karl hafa metið aðdáendur sína mikils og verið agndofa yfir allri væntumþykjunni og stuðningnum sem honum barst á meðan á veikindum hans stóð.
„Stefán vildi ekki að fjölskylda hans, vinir og aðdáendur myndu syrgja hann. Hann elskaði lífið,“ segir Steinunn Ólína undir lokin.
„Hann vildi að sín yrði minnst fyrir að veita börnum gleði, en þau voru að hans mati mikilvægustu áhorfendurnir,“ segir hún síðan og bætir við að þau fjölmörgu bréf og skilaboð sem Stefáni bárust hafi verið sönnun þess að honum tókst ætlunarverk sitt.
