Davíð Oddsson, fv. borgarstjóri og forsætisráðherra.
Orðið á götunni er að sífellt fleiri sjálfstæðismenn í Reykjavík horfi til ritstjóra Morgunblaðsins í örvæntingarfullri leit sinni að kandídat sem geti leitt flokkinn í komandi borgarstjórnarkosningum og fellt meirihluta Dags B. Eggertssonar borgarstjóra.
Eyðimerkurganga Sjálfstæðisflokksins í borginni er orðin æði löng og Reykjavík er sannarlega ekki lengur það krúnudjásn í valdakerfinu í Valhöll sem áður var. Nú er staðan sú, að þrátt fyrir verulegar óvinsældir meirihlutans, er fátt sem bendir til þess að minnihluti sjálfstæðisflokksins og framsóknarmanna nái vopnum sínum. Sem verður að teljast með nokkrum ólíkindum.
Og þá er horft til þess að á ritstjórastól Morgunblaðsins er maður sem hefur unnið hvað stærsta sigra innan Sjálfstæðisflokksins, bæði í borgarstjórn og á landsvísu. Davíð Oddsson var svo vinsæll borgarstjóri, að flokkurinn fékk ekki aðeins hreinan meirihluta, heldur vann hann með algjörum yfirburðum. Fjölmargir úr röðum vinstri manna segja enn, að Davíð sé besti borgarstjóri sem borgarbúar hafi átt.
Fulltrúaráð sjálfstæðisfélaganna hefur nú farið þá leið að efna til kosningar um oddvita flokksins í komandi kosningum, en raða að öðru leyti á lista. Það er líklega skynsamleg leið, ef ætlunin er að tryggja einhverja endurnýjun og fjölbreytni í frambjóðendahópnum.
En ætli Davíð Oddsson sé klár í slaginn?
Stjórnmálaspekúlantar stöldruðu alltént við þessa klausu í leiðara Morgunblaðsins sl. laugardag:
Allt bendir til að núverandi borgaryfirvöld telji sig aldrei munu þurfa að standa skil aðgerða sinna eða aðgerðaleysis. Þau ættu þó að hafa í huga að það styttist í að borgarbúar geti sagt skoðun sína á óreiðunni. Væri ekki betra að taka aðeins til áður en sú stund rennur upp? Eða ætlar borgarstjóri að treysta á að enginn annar kostur verði í boði? Það er hættulegt veðmál.
Svo mörg voru þau orð.
