Ég hef lengi talið mig í hópi vanmetinna snillinga. Bækur mínar hafa ekki notið verðskuldaðrar athygli og ég hef iðulega orðið fyrir aðkasti á netinu. Af þessum sökum var mér boðið á aðalfund í Píslarvættisfélaginu á dögunum í hliðarsal Hallgrímskirkju. Í félaginu er hæfileikafólk sem telur á sér brotið gróflega í daglegu lífi með mistúlkunum og alls konar misrétti. Sjá mátti í salnum mikið af þjóðþekktu fólki. Þarna voru synir Jóns Arasonar biskups, Ari og Björn sem báðir voru hálshöggnir með föður sínum í Skálholti 1550. Þeir voru reiðir og sögðust hafa misst höfuð sín fyrir hreinan misskilning. „Við ætluðum aldrei að fara alla leið með pabba,“ sagði Björn og dæsti mæðulega. Hallgerður langbrók sagðist hafa sætt ofsóknum fyrir að bregðast Gunnari á ögurstund. „Hann var réttur og sléttur ofbeldismaður og feik,“ sagði hún, „og átti ekkert gott skilið.“ Grettir Ásmundsson sagði alla sína harmsögu einkennast af misskilningi og rangtúlkunum. Hann talaði um réttarmorð enda hefði hann verið dæmdur saklaus í langa útlegð.

Gunnar Gunnarsson skáld sagðist hafa næstum því fengið Nóbelinn en tapað kapphlaupinu á síðustu metrunum vegna andróðurs sænskra vinstri manna. Hriflu-Jónas kvartaði undan meðferð Framsóknarflokksins á sér. „Mér var bolað úr pólitísku lífi þjóðarinnar að ósekju.“ Ástþór Magnússon sagði frá öllum sínum forsetakosningum þar sem óvinveitt öfl voru honum mótdræg. Gunnar Smári sósíalistaforingi sagði frá uppreisnartilraunum ungra ófriðarseggja í flokknum. „Ég er gerður að blóraböggli eins og Stalín forðum,“ sagði hann fullur sjálfsöryggis. „En þeir munu fá það óþvegið!“ Hallgrímur Helgason rithöfundur hélt langa ræðu um viðskipti sín við Guðberg Bergsson og formann Eflingar. „Ég ætla að feta í fótspor Jóhannesar Birkilands og skrifa Harmsögu Hallgríms og hafa fullan sigur!“ sagði hann undir dynjandi lófaklappi. Formaður félagsins var kosinn fyrrum ráðherrann Ásthildur Lóa sem var neydd til að segja af sér ráðherradómi vegna rangtúlkana. Varaformaður varð fyrrum þingmaðurinn Þór Saari sem hefur ekkert gengið að hasla sér völl að lokinni þingmennsku.

Ég gekk út í nóttina og saknaði Sigurðar Breiðfjörð rímnaskálds á fundinum. Hann var eins og ég vanmetið sjení með smááfengisvandamál. En hann hefur greinilega ekki nennt að taka þátt í þessu væli.