Sigurður Breiðfjörð var þekktasta og vinsælasta skáld landsins framan af 19du öldinni. Hann var bæði kvensamur og drykkfelldur og lenti iðulega í útistöðum við lögin. Eins og margra alkóhólista er siður hirti hann ekki um álit samborgara sinna. Sigurður kvæntist og sleit hjónabandinu en fékk aldrei formlegan skilnað. Löngu seinna gekk hann í annað hjónaband og hafði gert sig sekan um tvíkvæni. Um sömu mundir réðist Jónas Hallgrímsson skáld að honum með miklu offorsi í Fjölni. Sigurður lifði eftir þetta í eymd og volæði í Reykjavík og dó úr sulti og mislingum árið 1846. Fjölmargir fyrrum aðdáendur sneru við honum baki þegar Jónas hafði gefið út veiðileyfi á skáldið.

Ég flaug á dögunum með Flugleiðavél frá útlöndum. Það vakti athygli mína að ekkert efni var lengur eftir meistara Megas í íslensku tónlistinni. Á liðinni öld var Megas einn þekktasti tónlistarmaður þjóðarinnar. Tvær stjörnur var valið lag aldarinnar og Á bleikum náttkjólunum plata aldarinnar í skoðanakönnun um aldamótin. Megas var þó alltaf umdeildur og hann hneykslaði með ögrandi textum.

Nú er búið að slaufa skáldinu eins og Breiðfjörð forðum. Ástæðan er grein í Stundinni (Heimildinni) fyrir liðlega einu ári þar sem kona sagði frá partýi þar sem Megas var viðstaddur fyrir tæplega tveimur áratugum. Þessi miskunnarlausa aftaka kemur á tíma þegar Megas er orðinn heilsulaus og getur ekki varið sig. Njáll á Bergþórshvoli sagði að allt orkaði tvímælis það gert væri. Nauðsynlegt væri að hlusta á alla aðila málsins áður en dómur væri felldur. Þetta mál Megasar er eitt fjölmargra þar sem menn eru dæmdir og brenndir á báli almenningsálitsins vegna einhliða frásagnar. Veiðileyfi var gefið út á skáldið og mikill fjöldi gamalla aðdáenda afneitaði tónlistarmanninum.

Er eðlilegt og rétt að slaufa listamönnum um aldur og ævi þótt þeir bindi ekki bagga sína sömu hnútum og samferðamennirnir? Erum við sátt við meðferðina á Breiðfjörð og Megasi?