„Póli­tísk­ar ávirðing­ar tek ég ekki nærri mér. Stjórn­mála­menn mega bú­ast við nán­ast hverju sem er í þeim efn­um. Hitt tek ég þó afar nærri mér og finnst sárt, að menn ætli til viðbót­ar við hefðbund­in stjórn­mála­átök að brigsla mér og öll­um flokks­systkin­um mín­um um „gam­aldags“ leynd­ar­hyggju og yf­ir­hylm­ingu með kyn­ferðis­brota­mönn­um vegna þess eins að ráðuneyti mitt tók var­færna ákvörðun um birt­ingu viðkvæmra gagna.“

Þetta segir Sigríður Andersen dómsmálaráðherra í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag, segir hún að hún hafi verið í fullum rétti að deila upplýsingum með Bjarna Benediktssyni forsætisráðherra í sumar þegar hún tjáði honum að faðir hans hefði veitt dæmdum barnaníðingi umsögn, ráðherrum ríkisstjórnarinnar sé frjálst að kynna sér efni trúnaðarskjala:

Þegar af þeirri ástæðu get­ur það aldrei verið trúnaðar­brot að ræða slík mál við for­sæt­is­ráðherr­ann sem hafði heim­ild til að kynna sér öll þau gögn á sín­um tíma. Þar fyr­ir utan verða fagráðherr­ar að geta rætt við for­sæt­is­ráðherra í trúnaði og án tak­mark­ana. Annað væri fás­inna. For­sæt­is­ráðherra er þá bund­inn sama trúnaði og fagráðherr­ann í mál­inu. All­ur áburður um trúnaðar­brot af minni hálfu stenst ekki skoðun,

segir Sigríður, en Björt framtíð sleit ríkisstjórnarsamstarfinu undir formerkjum trúnaðarbrests,  þar sem Sigríður átti að hafa deilt upplýsingum með Bjarna í júlí á meðan formanni Bjartrar framtíðar var ekki greint frá aðkomu föður Bjarna að málinu fyrr en það var við það að rata í fjölmiðla.  Sigríður segist vera hugsi yfir kröfu fjölmiðla um að óska eftir gögnum í kynferðisafbrotamálum:

Ég er ekki í vafa um að birt­ing þess­ara gagna mun ýfa upp sár og valda mörgu fólki sál­ar­ang­ist. Brotaþolar finna sig mögu­lega knúna til þess að end­ur­meta af­stöðu sína til fólks sem þeir hafa aldrei átt neitt sök­ótt við. Fólks sem hef­ur ekk­ert annað til sak­ar unnið en að hafa viljað sýna vel­vilja í garð ná­ung­ans sem felst í því að gefa jafn­vel þeim sem hafa framið smán­ar­leg­ustu glæpi færi á öðru tæki­færi í líf­inu.

Segir hún að lokum að hugur sinn sé hjá brotaþolum, aðstandendum og umsagnaraðilum:

Aðstand­end­ur, brotaþolar og um­sagnaraðilar. Hinir dæmdu líka og aðstand­end­ur þeirra. Hug­ur minn er hjá öllu þessu fólki nú. Ég vona að í op­in­berri umræðu um birt­ingu gagna um þetta fólk muni eng­inn fara offari og að þegar fram líða stund­ir verði hægt að rifja hana upp án þess að valda mönn­um óþarfa þján­ing­um.