Fyrir kosningar árið 2007 nefndi Steingrímur J. Sigfússon orðið netlögreglu. Hann þurfti að eyða miklum tíma í kosningabaráttunni til að skýra út hvað hann átti við, hefði sjálfsagt viljað vera laus við það.

Nú eru að renna upp kosningar árið 2013 og boðað er frumvarp Ögmundar Jónassonar innanríkisráðherra gegn klámi á internetinu.

Maður finnur strax að það á eftir að verða mikill hvellur út af þessu.

Þetta þarf samt ekki að vera slæmt fyrir ráðherrann og flokk hans – andúð á klámi og ákveðin tegund af ný-púrítanisma á vinstri væng hefur farið mjög vaxandi síðustu ár.

Einhvers staðar var stungið upp á því að þessar hugmyndir væru bara til heimabrúks í VG, en það er alls ekki víst – þær njóta örugglega fylgis út fyrir raðir flokksins. Og það er spurning hverjir eru til í að tala máli kláms og klámhunda?

En andstaðan verður ábyggilega mikil – ef af verður – og við eigum eftir að heyra ásakanir um ritskoðun. Og svo er líka annað mál – hvort þetta sé yfirleitt framkvæmanlegt?

Og síðan er spurningin um hvar eigi að draga mörkin. Allt klámflóðið á netinu er harla ógeðfellt – en hvaða yfirvald á að ákveða hvað skal banna og hvað ekki?