Nýjasta kenningin í Huang Nubo ráðgátunni er að hann vilji eignast Grímsstaði til að nota þá sem veð. Allt í einu fyllast menn umhyggju gagnvart kínverskum bönkum sem kynnu að lána út á þetta. Samkvæmt síðustu stöðu í málinu gæti Nubo notað leigusamning sinn sem veð – ekki landið sjálft – það væri athyglisvert að sjá hversu mikið lánsfé sé hægt að fá út á þetta.
Nú hafa stigið fram harðir andstæðingar Evrópusambandsins, Jón Bjarnason og Ásmundur Daði Einarsson, og eru báðir á móti því að Nubo fái að komast að á Grímsstöðum. Plottið er reyndar orðið nokkuð flókið – því nú er þetta allt farið að tengjast óskaplegum stórskipasiglingum á Langanesi, hinu nýja Súez.
Viðkvæði ESB-andstæðinganna er að Íslendingar eigi að stunda viðskipti sem víðast um heiminn (eins og ESB aðild stöðvi það í tilviki t.d. Dana, Svía, Frakka eða Breta!).
Þá er gjarnan talað um Rússland og Kína.
En raunveruleikinn er einhvern veginn allt annar. Þegar Rússar koma nálægt Ísland fer yfirleitt að heyrast kvittur um peningaþvætti – eða muna menn ekki eftir stóra Kremlarláninu sem Davíð Oddsson tilkynnti, það var samkvæmt mottóinu „frekar þann versta en þann næstbesta“.
Og þegar Kínverjar eru annars vegar er farið að tala um útsendara kommúnistaflokksins, og það er auðvitað veruleikinn – kommúnistaflokkurinn er einráður í Kína. Nubo er flokksmaður – og það er engin ástæða til að ætla annað en National China Bluestar sem á járnblendiverksmiðju í kjördæmi Jóns og Ásmundar Einars tengist líka kommúnistastjórninni eystra.
