Kosningaúrslitin í Grikklandi eru þannig að það virðist útilokað að mynda ríkisstjórn í landinu.

Gömlu valdaflokkarnir, Pasok og Nea Demokratia, kratar og íhald, bíða algjört afhroð. Þeim er kennt um ástandið í landinu – og ekki að ástæðulausu. Maður skilur vel Grikki sem ekki geta hugsað sér að kjósa þessa flokka.

Antonis Samaras, formaður Nea Demokratia, fær stjórnarmyndunarumboðið, en maður veit ekki almmennilega hvað hann á að gera. Nauðungarhjónaband Nea Demokratia og Pasok í ríkisstjórn er á enda – það er tæplega von að þeir geti fengið aðra flokka með til að styrkja ríkisstjórnina.

Helsti sigurvegari kosningana, Alexis Tsipras, formaður Syriza, sem er bandalag vinstri flokka, segist vilja mynda vinstri stjórn. Þá líklega með KKE sem er gamli kommúnistaflokkurinn og Lýðræðislega vinstrinu, sem er myndaður af klofningsmönnum úr Syriza og Pasok.

En þetta eru bara orðin tóm – vinstri vængurinn hefur heldur ekki nægt fylgi til að mynda stjórn.

Á hægri vængnum koma svo inn tveir nýjir flokkar, Sjálfstæðir Grikkir sem er klofningur úr Nea Demokratia – flokkurinn er mjög þjóðernissinnaður, er á móti aðhaldsaðgerðum og vill fá stríðsskaðabætur frá Þýskalandi – og nýnasistaflokkurinn Gullin dögun. Það vekur sjálfsagt hrylling hjá mörgum, en sá flokkur fær 7 prósenta fylgi og 21 þingmann.

Laos, sem er þjóðernissinnaður flokkur sanntrúaðra, þurrkast hins vegar út af þingi.

Flokkar sem ná inn þingmönnum þurfa að fá að minnsta kosti 3 prósent atkvæða. Þannig að þrátt fyrir að 32 flokkar hafi boðið fram eru það einungis 7 flokkar sem ná mönnum inn á þing.

Eins og áður segir virðist ekkert framundan í Grikklandi nema stjórnarkreppa, nú fær Samaras að reyna sig, svo Tsipras og þá Evangelos Venizelos, formaður Pasok, krataflokksins sem tapaði heilum 30 prósentustigum í kosningunum. Líklega tekst engum þeirra að mynda stjórn, svo líklegast er að nauðsynlegt verði að kjósa aftur innan tíðar.