Skoðanakannanirnar lugu ekki, François Hollande var kosinn forseti Frakklands. Nicolas Sarkozy viðurkenndi ósigur sinn stuttu eftir að úrslitin voru birt. Það var nokkuð góð ræða hjá forsetanum fráfarandi – hann má eiga að hann er mun betri ræðumaður en Hollande. Sigurræða tilvonandi forseta var ekki spennandi, en hann talaði um það yrðu breytingar og að hann yrði forseti allra Frakka.
Sarkozy náði að koma sér upp einkennilegum óvinsældum, Frakkland er í efnahagsþrengingum, hann skipti eiginlega um stefnu stuttu eftir að hann var kjörinn og persóna hans þykir hrokafull og fráhrindandi. Eins hafa gælur hans við auðmenn mælst illa fyrir.
Slagurinn er þó ekki alveg búinn í Frakklandi, strax eftir að úrslitin voru ljós fóru stjórnmálaskýrendur og pólitíkusar sem komu fram í sjónvarpi að horfa til þingkosninganna sem verða í júní. Sósíalistar vonast til að vinna meirhluta þar með flokkum sem eru þeim vinsamlegir, en á hægri vængnum fer fram miklil togstreita milli gamalgróinna flokka og Þjóðfylkingarinnar sem er undir forystu Marine Le Pen. Í Frakklandi er kerfi einmenningskjördæma þannig að Þjóðfylkingin hefur ekki haft menn á þingi þrátt fyrir hagstæð kosningaúrslit. Stóru flokkarnir gera stundum bandalög við minni flokka um að hleypa þingmönnum úr þeirra röðum að, en Þjóðfylkingin hefur ekki fengið að vera með í slíku.
Hollande mun ekki bylta neinu. Hann hefur þó talað fyrir breytingum stöðugleikasáttmála Evrópu og þeirri niðurskurðarstefnu sem er ríkjandi í álfunni. Fyrir honum og fleiri stjórnmálamönnum í álfunni er að renna upp að það er ekki endalaust hægt að þjóna fjármálavaldinu.
Úrslit kosninganna í Grikklandi eru að koma í ljós og þau eru ruglingsleg – og að sumu leyti skelfileg. Það virðist ekkert blasa við nema stjórnleysi og upplausn. Gömlu valdaflokkarnir Nea Demokratia til hægri og Pasok til vinstri bíða afhroð. Það er líka vandséð að grískir kjósendur geti greitt þessum flokkum atkvæði sitt eftir það sem á undan er gengið. Þeir hafa verið þvingaðir saman í ríkisstjórn síðustu mánuði.
Fylgið færist til flokka sem eru lengra til vinstri og til hægri. Dreifingin er slík að maður sér varla að hægt sé að mynda starfhæfa ríkisstjórn. Líklega verður að kjósa upp á nýtt innan skamms.
