Ólafur Ragnar Grímsson gefur ádrátt á að hann muni synja sjávarútvegsfrumvörpum ríkisstjórnar  – og þannig efna til þjóðarakvæðagreiðslu um málið.

Líkegast er að frumvarpið sem lýtur að sjálfri fiskveiðistjórnuninni yrði fellt – þeir sem eru á bandi LÍÚ eru á móti frumvarpinu og líka þeir sem vilja gagngerar breytingar á kvótakerfinu, þeim finnst að frumvarpið sé algjör bastarður.

Þessi þjóðaratkvæðagreiðsla myndi ekki gera út um deilur um kvótakerfið – því aðeins yrðu mjög þröngir valkostir teknir með. Þannig yrði til dæmis ekki kosið um fyrningar- eða tilboðsleið.

Allt veltur þetta reyndar á tímasetningum.

Ef ríkisstjórninni tekst að koma málinu í gegnum þingið í maí eða júní hefur Ólafur svigrúm til að nota málskotsréttinn. Það myndi reyndar koma eins og sprengja inn í kosningabaráttuna.

Ef frumvarpið klárast ekki fyrr en í júlí og Ólafur Ragnar hefur tapað kosningunum – þá mun hann sitja til 1. ágúst þegar nýr forseti tekur við – getur hann í raun ekki synjað lögunum staðfestingar. Það er alls ekki við hæfi að forseti sem búið er að setja af noti slíkt vald.

Setjum sem svo að Þóra Arnórsdóttir vinni kosningarnar, þá er ólíklegt að málið dragist svo lengi að það komi til kasta hennar strax eftir embættistökuna. Hún hefur hins vegar sagt að hún muni nota synjunarvaldið á stór mál sem hafa farið gegnum þingið með naumum meirihluta, þannig að hún hlýtur að teljast til alls líkleg í þessum efnum.

Eða hvað?

Þóra talar líka um að forsetinn eigi að sameina, en þar er þversögn. Forseti sem notar synjunarvaldið á pólitísk hitamál getur ekki annað en sundrað.