Gríski kvikmyndaleikstjórinn Theo Angelopoulos lés fyrir fáum dögum þegar bifhjól ók á hann í hafnarborginni Pireus. Angelopoulos var þar að vinna að nýrri kvikmynd. Hann var 75 ára.

Angelopoulos var mikill listamaður, hann gerði djúpar myndir sem fjalla um gleymsku og minni – þær eru sérstakar að því leyti að litirnir sem við tengjum við Grikkland koma ekki fram í henni.

Þær eru ekki bláar, hvítar eða grænar – heldur er oft þoka og mistur í myndunum.

Angelopoulos var eftirlæti í evrópskum listabíóum – hann hlaut þrívegis stór verðlaun í Cannes, fyrst fyrir Ferðaleikflokkinn árið 1975, en á tíunda áratugnum fyrir myndirnar Augnaráð Odysseifs og Elífð og dagur. Harvey Keitel leikur í fyrri myndinni en Bruno Ganz í þeirri síðari. Landslag í þoku er önnur stórbrotin mynd eftir hann og fjallar um tvö börn sem eru á leið til Þýskalands til að leita að föður sínum.

Vinkona mín grísk var aðstoðarkona Angelopoulos á árum áður. Hún hefur oft tjáð mér aðdáun sína á honum, hvað listræn sýn hans var skörp og hvað hann lagði á sig til að ná þeim myndum sem hann sá í huga sér.

Skemmtilegasta sagan sem hún segir er reyndar af því þegar hún var að aðstoða Marcello Mastroianni, sem lék aðahlutverk í mynd eftir Angelopoulos sem nefnist Býflugnabóndinn. Þá ók hún með Mastroianni í lítilli Volkswagen bjöllu og hlustaði á hann segja frá því hvað væri erfitt að elska Catherine Deneuve.

Angelopoulos mun hafa verið að vinna að kvikmynd sem fjallar um þær raunir sem Grikkland er að ganga í gegnum. Það hefði sannarlega munað um að fá að kynnast sýn hans á þann veruleika.