Fréttin um iðnaðarsaltið sem Ölgerð Egils Skallagrímssonar seldi matvælafyrirtækjum í heil þrettán ár er þannig að mann setur hljóðan.

Og svo segist fyrirtækið ekki hafa vitað að þetta væri notað í matvælaframleiðslu, samkvæmt fréttinni.

Í hvað er iðnaðarsalt notað?

Og hvaða kröfur eru gerðar til efna sem eru sett í matvæli hér á landi?

Hvaða fyrirtæki voru það sem keyptu þetta salt og í hvaða matvæli var það notað?

Mikið er kvartað undan saltaustri í mat – en ef kemur svo líka í ljós að saltið er óþverri.

Við höfum fengið að upplifa það að undanförnu að stofnanir sem eru settar á laggirnar til að hafa eftirlit með svonalöguðu eru furðulega slappar.

Það er hægt að nefna Umhverfisstofnun, Landlæknisembættið (þar sem nú er komin inn Lýðheilsustöð) og nú Matvælastofnun.

Í fréttinni kemur fram að stofnunin hafi heimilað áframhaldandi sölu á þessu efni – maður hefði þvert á móti haldið að málið væri einhvers konar viðurlög.

— — —

viðbót, kl. 19.43

Í þessari frétt frá Taiwan segir frá fyrirtæki sem lenti í lögreglurassíu vegna þess að það hafði selt iðnaðarsalt sem matarsalt. Brotið hafði staðið yfir í þrjú ár og fyrirtækið hafði hagnast um stórar fjárhæðir vegna þessa.

Í fréttinni segir meðal annars:

„Investigators have confiscated all the questionable products found in the factory and will order all such products to be taken off the shelves. Seized products will be tested to conclude whether it is industrial salt. The major differences between industrial salt and edible salt are the levels of heavy metal materials. Industrial salt can contain a much higher level of heavy metal materials that could possibly harm the immune and reproduction systems in humans, and might cause cancer. Pro-longed consumption of industrial salt might also cause problems with thyroid glands.“