Ragnar Þórisson er höfundur þessa bréfs sem fjallar um ruglanda í aðdraganda forsetakosninganna.

— — —

Glundroðinn í aðdraganda forsetakosningana er algjör, og fáir virðist vilja tala af hreinskilni um að í þetta sinn ganga kjósendur  með allt aðrar væntingar í kjörklefann en áður.
Orðin Neyðarhemill og Öryggisventill hafa varla verið ofarlega í huga þegar menn krossuðu við Vigdísi eða Kristján Eldjárn.
Í þá daga voru menn fyrst og fremst að velja sér glæsilegan og vel máli farinn mann til að skála prúðbúinn í veislum fyrir fyrirmenni.
Nú hins vegar virðist meirihluti kjósenda helst vilja velja sér einhvern hálfguð á neyðarhemilinn, til að hafa auga með óhæfu alþingi. Eitthvert goð sem er hafið yfir alla pólitík og dægurþras.
Þar að auki virðist fólk sjá þennan umtalaða hemil fyrir sér sem eitthvert guðdómlegt apparat varla af þessum heimi.

Veruleikinn er þó ekki  annar en sá að neyðarhemillinn er pólitískt verkfæri, og pólitíkin á bakvið hann er lítið öðruvísi en pólitíkin sem stunduð er á Austurvelli.
Ef Össur Skarphéðinsson hefði verið forseti, (bara til að nefna einhvern), þá hefði hann skrifað undir Icesave í hvelli.  Hann hefði þar verið samstíga flokksbræðrum og líka þenkjandi umburðarlyndu fólki.
Þeir sem voru á móti Icesave var að sjálfsögðu stjórnarandstaðan og það eingöngu til að vera á móti.
Ólafur var hins vegar á allt öðru róli,,,  hann hafði jú æruna að endurheimta.
Semsagt,, hvernig sem menn líta á það er útkoman bara ósköp  venjuleg pólitík.

En ef menn vilja endilega framlengja stjórnmálaþrasið inn á Bessastaði þá á náttúrulega að gera það af fullri alvöru.
Fyrsta skrefið í þá átt er náttúrulega að frambjóðendur hætti þessum leikaraskap að láta sem þeir hafi engar skoðanir eða stefnur í stjórnmálum. Þeir segjast jú allir sem einn ætla að nota málskotsréttinn, og það þá væntanlega vegna þess að þeir hafa skoðanir á hlutunum.
Kjósendum ætti síðan ekki að standa á sama um pólitískan vilja frambjóðenda.  Verður togað í hemilinn þegar stefnan er of langt til vinstri eða þá til hægri.
Kjósendur þurfa síðan einnig að átta sig á því að neyðarhemillinn getur líka verið notaður gegn þeirra eigin hjartans málum. Rétt eins og gengur og gerist í venjulegum stjórnmálum.