Þorsteinn Pálsson skrifaði athyglisverða grein í Fréttablaðið í gær. Hér er niðurlag hennar:

— — —

„… fjármálaráðherra [fullyrðir] að samkeppnisstaða útflutningsgreina sé með besta móti. Í hverju er sá samkeppnisstyrkur fólginn? Svarið er einfalt: Hann næst með því að gleyma skuldunum og nota gengisskráningu krónunnar til að halda lífskjörum fólksins i landinu langt fyrir neðan það sem gengur og gerist í samkeppnislöndunum.  Þjóðin þarf að gera upp við sig hvort það eru þau blóm í haga sem framtíðarsýnin um betri tíð beinist að. Aðrar leiðir eru færar, ef um þær væri pólitísk samstaða. Meðan svo er ekki gildir framtíðarsýn fjármálaráðherrans um samkeppnisstöðu á forsendum lágra launa.

Framtíðarsýn fjármálaráðherrans um að reisa samkeppnisstöðuna á lágum launum má gera nokkuð bjartari með skynsamlegri skattastefnu. Hjá hinu verður þó ekki komist, hvernig svo sem skattastefnunni verður hagað, að með óbreyttum gjaldmiðli verður Ísland láglaunaland í samanburði við norrænu velferðarríkin.

Laun sjómanna eru tengd erlendum gjaldeyri þó að þau séu greidd út í íslenskum krónum. Það er maklegt. Spurningin er: Hvers vegna mega hinir níutíu og sjö hundraðshlutar vinnuaflsins í landinu ekki fá laun í samkeppnishæfri mynt?

Þegar gengi krónunnar hækkaði sem mest var það ekki vegna skilningsleysis stjórnenda peningamála á hagsmunum útflutningsgreinanna. Þeir réðu einfaldlega ekki ferðinni þó að fullveldisráðin yfir krónunni væru í orði kveðnu í þeirra höndum. Í litlu opnu hagkerfi eru það erlendir vogunarsjóðir sem fara að mestu með það vald á borði veruleikans.

Fjármálaráðherrann mun ekki halda þessum fullveldisyfirráðum nema í lokuðu peningakerfi. Þann kost hefur hann valið fyrir Ísland. Það gerir hann í skjóli samstarfsflokksins og án andófs þingflokka stjórnarandstöðunnar sem enn hafa ekki talið tímabært að móta framtíðarstefnu á þessu lykilsviði íslenskrar hagstjórnar. Þannig sýnast pólitísk undirtök VG vera að styrkjast.

Upptaka evru er ekki trygging fyrir bættum hag. Hún opnar hins vegar möguleika á að bæta samkeppnisstöðu landsins með öðrum hætti en lágum launum til frambúðar. Nýtt ár kallar á dýpri umræðu um þessi efni því kostur fjármálaráðherrans er ekki sérlega fýsilegur.“