Ólafur Ragnar Grímsson var mjög æstur í útvarpsviðtali áðan. Maður hefur aldrei heyrt í íslenskum forseta í slíkum ham.

Það er greinilegt að það sem stendur um hann í skýrslunni fer mjög í taugarnar á honum.

Hann talaði um að rangt væri farið með eitthvað, kynni hans af al Thani og ferð í einhverri einkaþotu.

Það breytir því varla að í meginatriðum á gagnrýni skýrsluhöfunda á forsetann fullan rétt á sér. Það var hann sjálfur sem ákvað að verða nokkurs konar klappstýra útrásarinnar. Það var hann sem fór með embættið í þá átt.

Að sumu leyti virkaði Ólafur líka eins og auglýsingastofa útrásarinnar. Mikið af orðfærinu sem var notað um útrásarvíkingana kom frá honum.

Skýrsluhöfundar biðja um að hlutverk forsetans verði skýrt betur og það er mjög tímabært.

Í viðtalinu talaði Ólafur um hvernig væri komið fyrir stjórnkerfinu þegar eiginleg völd eru í raun í höndum foringja samstarfsflokka í ríkisstjórn. Davíðs/Halldórs, Geirs/Ingibjargar, Jóhönnu/Steingríms J.

Í skýrslu rannsóknarnefndarinnar er fjallað um að þetta séu stjórnarhættir sem eigi enga stoð í lögum eða stjórnarskrá.

Ólafur Ragnar talaði um að vantaði mótvægi gagnvart þessu – en þá verður það auðvitað að eiga sér einhverja stoð í stjórnarskrá.

Endurskoðun hennar er rækilega tímabær; það þarf að endurreisa íslenska lýðveldið. Kannski mætti fara að huga að hugmyndum Njarðar P. Njarðvík um nýtt lýðveldi, annað íslenska lýðveldið.

Traustið á því fyrra er eiginlega á bak og burt. Það er ekki hægt að lesa annað úr skýrslunni en að hér hafi verið djúp og víðtæk spilling.